Hallo Lotte,
Ik las je bericht en ik voelde me getrokken om even te reageren.
Je laatste woorden “als je tot hier gekomen bent”, wat een bitterheid, wat een gevecht moet je geleverd hebben. 13 jaar, da's niet mis zeg.
Ik wil je graag laten delen in mijn mening hierover. Ik herken nogal wat dingetjes van mezelf in jouw, trouwens uitgebreide, verhaal.
Allereerst: Geef het alsjeblieft niet op. Je bent te kostbaar, te waardevol om het op te geven. Je bent een enorme doorzetter, en waarschijnlijk zoek je iets. En zolang je dit niet vindt, denk je dat er iets aan ontbreekt. VOLG JE EIGEN HART!!!!
Mijn mening over hulpverleners is dat we ze hard nodig hebben, maar dat sommigens absoluut geen hulp verlenen. Volg je hart, je diepste gevoel, je diepste verlangen. Laat dat spreken. Je kunt een hele waslijst opsommen aan klachten, dingen, oorzaken en gevolgen, en gevolgen van die gevolgen. Mijn mening is dat er 1 (één) kern is aan te wijzen waaruit al je “problemen” voortkomen. Dat denk ik tenminste.
Een huisarts die je kunstzinnige therapie wilt laten doen, zal het goed bedoelen, maar ik denk dat hij je niet echt begreep.
Iemand kan je in het hokje “borderline” stoppen (zongen een aantal popsterren daar niet heel dapper over?) maar kan hij ook de weg wijzen zodat je bij de borders vandaan blijft?
Weer een volgende zegt: Joh, je hebt slechts een sociale angst. Heeft hij je de hulpmiddelen gegeven om van je angst af te komen?
En zo blijf je rennen van de kast, naar de muur. En telkens word je teleurgesteld in de “hulp”-verleners. Je wordt razender en woedend. Ik vind dat een heel logische reactie. Je bent jezelf en alles om je heen zo gaan haten dat je jezelf wilt pijnigen. Wat je nog meer tot het uiterste brengt. Want wat je doet, wil je helemaal niet, maar je voelt je te machteloos om verandering aan te brengen, denk ik.
En toch, mijn mening is dat er een uitweg IS. Hij bestaat. Jij zoekt ernaar. Je zult de werkelijkheid in jouw leven ontdekken.
Eén enorm voordeel van 13 jaar zoeken is dat je conclusies kunt trekken.
Als het allemaal niet hielp, dan moet er toch nog iets anders bestaan. Want er zijn mensen die wel gelukkig zijn. En als zij het zijn, moet iedereen het kunnen worden. Dat is mijn mening.
Ik wil je één vraag stellen, ik hoop dat je er hier antwoord op wilt geven.
Als jouw problemen zijn opgelost, hoe ziet dan jouw leven eruit?
Al is je situatie uitzichtloos, al voel je je ontzettend slachtoffer, al voel je de angst en depressie op je drukken, alleen JIJ kunt NU een keuze maken.
Nogmaals: je bent TE KOSTBAAR om die keuze NIET te maken. Doe het!
Michel
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
En ik hoop dat er snel verandering in je leven komt, dat je weer blij kunt zijn! 