slachtoffer huiselijk geweld

  • Collie

    als hij op zijn ‘normale’ momenten al zo respectloos over je spreekt Ana, dan kan zijn liefde voor jou niet erg diep zitten, dan wil ik bijna niet weten hoe hij over je spreekt op de momenten dat hij ‘flipt’.

    het klinkt ook niet, alsof hij zich enigszins bewust is, dat jullie hierin een probleem hebben, dat híj een probleem zou kunnen hebben, hij legt de oorzaak bij jou neer, en zolang dat gebeurt, zal er met de beste therapie ter wereld, geen succes geboekt worden, erkennen van je problematiek is wel een eerste vereiste voor een succesvolle gedragstherapie en jij bent inmiddels te gekwetst en beschadigd om de juiste ingang bij hem te kunnen vinden, ik vrees dat hij, zodra jij je mond open doet, al redenen vindt om in de verdediging (voor hem dus een tegenaanval) te schieten.

    Ik zou, als ik jou was, om te beginnen hulp zoeken voor mezelf, niet alleen om dit allemaal te verwerken, maar ook om uit te zoeken hoe dit zover heeft kunnen komen, waarom jij dit in jouw leven hebt toegestaan… Het zal je niet alleen helpen voor het hier en nu, maar ook voor in de toekomst, zodat je jezelf open zult kunnen stellen voor mensen die dat wél verdienen…

    Sterkte!

  • Saskia

    Ana, 2 dingen .

    1 Niemand kan jou naar de klote helpen ! !

    Alleen als jij het toestaat en dat doe je vrijwillig.

    Dus stop met hem de schuld te geven en zie onder ogen dat jij vrij bent om te

    kiezen hoe je wilt leven.

    2 Kijk vanavond naar het programma Hart en ziel om 1920 op ned. 2

  • Saskia

    19.20 uur

  • Ana

    Bedankt voor de tip om het programma. Ik ga zeker kijken!

    Ja ik zal het inderdaad onder ogen moeten zien dat ik fout ben geweest dit al veel te lang te accepteren. Het is fout dat ik niet voor mezelf heb gekozen, dat ik blijkbaar meer van hem hield dan van mezelf. Maar ja, ik vind het ook erg ver gaan het mezelf te verwijten dat ik in de liefde heb geloofd.

    En misschien probeert Saskia me iets te laten inzien, maar de tranen stromen me over het gezicht als ik lees dat je zegt dat niemand anders mij naar de klote kan helpen. Ergens snap ik je punt, het is MIJN keuze om bij hem te blijven of niet. Maar het probleem is dat niet alle keuzes hoe stom misschien ook op basis van verstand worden gemaakt. Eigenlijk word ik nu dus gestartft voor het feit dat ik hoop heb gehad in hem, vertrouwen dat hij zou inzien wat hij mij heeft aangedaan, opnieuw zoveel kansen gegeven, en nog het belangrijkste: ik heb ECHT geloofd dat hij misschien van me zou houden/hield/houdt!

  • Collie

    Je hebt er zeker niet verkeerd aan gedaan, om in de liefde te geloven meis… ga jezelf dat ook niet aanpraten, met hetzelfde gemak zou iemand kunnen roepen, als je eerder had afgehaakt, dat je het bijltje er niet zo gauw bij neer moet gooien. Misschien niet hier op het prikbord, dan wel in jouw eigen omgeving.

    Ik denk dat je een heel waar punt raakt, wanneer je zegt dat je te lang meer van hem, dan van jezelf gehouden hebt en je bent nóóit te laat, om te leren je eigen belangen, jouw eigen waarde te leren kennen en te leren beschermen.

    Elk mens heeft zo zijn eigen valkuilen en dit is er blijkbaar 1 van jou. Nu je er in terecht gekomen bent, mag je voor JEZELF gaan knokken.

    Wat jouw partner in de tussentijd doet, mag je terugleggen bij hem… nu is het tijd voor Ana… en Ana… en nog meer Ana… zodat je kunt leren om gevoel en verstand wat meer op 1 lijn te krijgen.

    Sterkte!

  • Saskia

    Ja Ana, dat is precies waarom ik het op deze manier heb geschreven.

    Ik realiseer mij dat het pijn doet om het zo rechtstreeks te lezen maar pijn heb je al genoeg en daar moet een einde aan komen.

    Wanneer je in een dergelijke afhankelijke relatie bent terecht gekomen is het erg moeilijk om met een andere blik naar je eigen gedrag te kijken.

    Je blijft hopen dat de ander zal veranderen. Dat gebeurt niet helaas.

    Maar het mooie is dat jij de baas bent over je eigen leven en dat daar de verandering vandaan kan komen (ook al ben je dat gevoel kwijt)

    Heus , je kan meer dan je op dit moment denkt en voelt.

    Ik hoop dat je de steun voelt van de mensen die hier reageren en met je meeleven en denken.

  • azalaia

    Ik denk Ana dat je helemaal je zelfvertrouwen bent kwijtgeraakt omdat jij je afhankelijk hebt gemaakt van hem al die tijd.

    Dat weerloze in jou moet veranderen in weerbaarheid en daar moet je óók aan gaan werken en daar is het nooit te laat voor.

    Terugkijken op wat er allemaal is misgegaan heeft weinig zin…wel vooruitkijken hoe jij je kan verlossen van deze man, want hij is het totaal niet waard dat je nog één enkel woord met hem wisselt…!

    azalaia

  • wana

    Dit is geen liefde én dit is geen eigenliefde.

    Je wilt hem een kans geven, de dingen hem zo graag laten inzien..

    Allemaal dingen waar jij niet verantwoordelijk voor bent. Elk mens (vind ik) is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk. Inzicht, redelijkheid,liefde dat soort dingen kan je niet bij iemand afdwingen of erin stoppen.

    Een relatie hoort liefdevol,gelijkwaardig en veilig te zijn.Dit doet hij jou niet aan,

    je laat het zover komen. Red eerst jezelf en waarschijnlijk daardoor juist hem.

  • Martin

    Hoi Ana,

    Ik heb de hele thread gelezen.

    Je schaamt je omdat je ondanks de mishandelingen van je man, toch bij hem gebleven bent. Vooral omdat je vroeger niet kon begrijpen dat mensen toch bij hun partner blijven, ondanks mishandelingen. De reden dat je uberhaupt een mening over dergelijke vrouwen hebt gevormd is een gevolg van het feit dat het heel erg vaak voorkomt. Veel vaker dan je denkt.

    Een vergelijking met iets extreems: Mensen die langdurig ontvoerd worden, ontwikkelen na verloop van tijd vaak een soort van loyaliteit voor hun ontvoerder(Stockholmsyndroom). Als we ex-gijzelaars op televisie soms horen praten over hun ontvoerders, kunnen we niet begrijpen waarom de ex-gijzelaar zoveel loyaliteit tonen voor hun ontvoerders. Dus zijn al die vrouwen en ex-gijzelaars dan allemaal dom of gek? Nee. Dus houd op jezelf te schamen.

    OCD is een psychische stoornis en zijn geweld zal dus(indien zijn OCD niet met iets anders gepaard gaat) vermoedelijk voortkomen uit zijn controledwang. Het is goed dat hij in therapie gaat, te meer omdat de prognoses van gedragstherapie(lees: geen psychotherapie) in veel gevallen hoopgevend is.

    Het is heel begrijpelijk dat je ‘begript hebt’ voor zijn toestand en daarmee misschien lang zijn gedrag hebt gerechtvaardigd, maar dat mag in dit geval(uit eigenbehoud) niet betekenen dat je er ook begrip voor moet ‘opbrengen’.

    Dat hij een stoornis heeft verklaart zijn gedrag en het is voor hem dus ook heel schrijnend. Maar als dat moet betekenen dat jij er mogelijke psychische en/of lichamelijke schade aan overhoudt, moet je altijd voor jezelf kiezen. Daarbij: Als je wel bij hem blijft, ga je impliciet mee in zijn ziektebeeld en ook zijn behandeling is daar niet bij gebaat.

    Onthoud goed dat verder niemand van je vraagt om te stoppen met van die man te houden, maar accepteer dat het leven met hem niet mogelijk is. Dus houd op met jezelf te schamen.

    Sterkte en een geweldloos 2009 toegewenst!

    Martin

  • Martin

    Indien je sessies wilt met een psycholoog, betekent dat helaas in veel gevallen dat je een verwijzing van je huisarts nodig hebt, om deze sessies door de verzekering vergoed te krijgen.

    In principe is zo´n verwijzing een formaliteit, dus in jouw geval zou ik toch naar de huisarts stappen en zeggen dat je enkele psychische problemen waarmee je te kampen hebt, graag wilt bespreken met een psycholoog. Je bent niet verplicht je hele verhaal bij de huisarts uit de doeken te doen. In dat geval zou een huisarts verplicht moeten zijn om je zo´n verwijzing te geven.

    Indien hij dit niet wil doen, zou ik gaan uitkijken naar een andere huisarts. Je moet je huisarts namelijk wel kunnen vertrouwen.

    Mocht je ondanks dat alsnog particulier hulp willen zoeken(d.w.z. zonder tussenkomst van de huisarts), dan adviseer ik je te zoeken naar een erkende psycholoog. Iedereen kan zich namelijk psycholoog noemen en helaas gebeurt dat nogal vaak. Het NIP kan je helpen met het vinden van een geregistreerde, erkende psycholoog in jouw buurt. Hiervoor geef ik je onderstaande link:

    http://www.psynip.nl/default.asp?URL2=subpage.asp&topmenuID=1&submenuID=2