Angsthazen !!!

Hyperactief

14-05-2006 20:04

Moedig van je om te gaan en te blijven gaan Ellen, ik heb dat met een oude buurvrouw gehad, ze stierf van de pijn en haar dochter dacht dat ze zich aanstelde. Op een avond kwamen wij thuis, en hoorde ik haar huilen en kloppen, meteen er naar toe gegaan (ik had een sleutel) en de ambu gebeld. Bleek dat ze daar de hele dag gelegen had met een uit de kom geschoten (kunst) heup. Na een paar dagen ziekenhuis weer naar huis, maar de pijn bleef. Ik zei tegen haar dochter dat als ik s'ochtends langs ging haar moeder zich beslist niet aanstelde, want ik zag haar dan al van pijn vertrokken strompelen. Kort daarna gebeurde hetzelfde, een val en weer de heup uit de kom en vervolgens weer ziekenhuis.
Bleek dat ze op de eerder gemaakte foto een gezwel ter grote van een sinaasappel over het hoofd hadden gezien onderin bij haar rug. Ze kwam het ziekenhuis niet meer uit en takelde steeds verder af, wij (vaak met mijn moeilijkste zoon daar die ook vaak bij haar kwam) gingen dagelijks bij haar op bezoek. Uiteindelijk ging het zo slecht dat we besloten een dag over te slaan, daar ze haast geen energie meer had nog iets te zeggen, uitgerekend die dag stierf ze. De familie had voor mijn zoon een uitzondering gemaakt dat ie van haar s'avonds apart afscheid kon nemen toen ze opgebaard stond, want mijn zoon (toen in de pubertijd) kon nog niet geloven dat ze er echt niet meer was. Bij haar aanzien moest ik de dochter excuseren omdat mijn zoon hard huilend naar huis rende, thuis op zijn kamer heb ik hem in mijn armen genomen en mee gehuild.
Achteraf zei hij dat het hem ontzettend goed gedaan had daar hij zijn vader nog nooit had zien huilen en daardoor voelde dat ik het net zo erg als hem vond. Hij kwam daar elke avond. Toen het huis leeggehaald werd stond de familie ruzie te maken om de spullen en ontdekte opeens mijn zoon. Enigzins met het schaamrood op de kaken vroegen ze of hij ook wat wilde hebben, ze wisten dat ie gek op stereo instalaties was en boden hem die aan. Het enige wat hij zei was dat ie een foto van de buurvrouw wilde als aandenken, en dat hun verder ruzie mochten maken over de spullen waar hij niets om gaf. Hij zegt ik wil een aandenken aan haar, en kreeg uiteindelijk later een recente uitvergrote ingelijste foto die hij nu nog heeft. Groetjes v Hyperactief
Ellen XL

14-05-2006 23:40

Koste mij dan ook best moeite om op een normale manier met de dames om te gaan.
Oh! Wat kan ik me dÃƒÂ t levendig voorstellen Alkien!
Groetjes Ellen
Ellen XL

15-05-2006 00:11

Wat erg Hyper, de buurvrouw moet vreselijke pijnen hebben ondergaan.
De omgeving trekt voorbarige conclusies zoals dat het wel meevalt. Dat snap ik niet!
Zal je altijd zien, net als je een dag niet kan komen dat ze dan sterft (ongeveer net zoals het bij mij ging)
Ja en dan achteraf de familie die komt kijken of er nog wat te halen valt.
Wat voel je je dan beroerd he? Toch komt dat heel vaak voor en ook dat de familie ruzie krijgt over de verdeling van de spullen.
Je zou eens met een begravenis ondernemer of notaris moeten praten
Wel leer je de mensen in zulke omstandigheden beter kennen, zoals jouw zoon die niets geeft om de spullen maar een foto van de buurvrouw wil en die jou doordat jullie er samen om huilen ook beter leert kennen.
Ik vind je hoeft je niet te schamen voor tranen als er zo iets naars gebeurd.
Zelf ben ik indertijd alleen op rouwbezoek geweest bij die vriend.
Geloof maar dat alles naar boven komt als je hem daar dan uitgestreden ziet liggen. Ik heb het dan ook uitgebruld!
Maar toen de uitvaartplechtigheid kwam ben ik niet meer langs de kist gegaan.
Daar kan ik niet met een uitgestreken bek langs die kist lopen!
Ik was blij toen het achter de rug was, mijn vriend had al gezegd dat hij het leven niet meer leuk vond met al die pijn dus de dood was voor hem een verlossing.
Wat jullie betreft, kan je toch zien dat je moeilijke zoon een goed karakter heeft!
Das dan weer positief.. Groetjes van Ellen
azalaia

15-05-2006 02:09

Hallo Hyper, onbekend maakt onbemind en niet alleen met eten.
En ik denk dat soms mensen in het algemeen zich niet zoveel interesseren voor andersmans leed en ellende, dat is negatief. Ik heb het ook soms als ik wel eens in een parkje zit met mijn honden en er komt een man naast mij zitten die dan zijn levensverhaal aan mij begint te vertellen. Hij heeft kennelijk de behoefte tegen iemand aan te willen praten, heel begrijpelijk natuurlijk,maar eigenlijk interesseeert het mij dan niet op dÃƒÂ t moment. Zit ik net lekker in mijzelf en ‘'moet’' ik gaan luisteren naar een onbekende z'n alcoholverleden en echtscheiding daardoor.
Ik vind het dan moeilijk om te zeggen dat het me eigenlijk geen snars interesseert, maar doe het niet en luister dan maar…….met 1 oor…….maar dat weet hij niet .
Het is niet zo dat ik mij wegtrek van mensen als die iets negatiefs hebben meegemaakt, dat is het niet, maar soms wil ik iets gewoon niet weten, want dan hoef ik er ook niet over na te denken. Ik denk al 24 uur per dag.
Groeten van azalaia en ga de andere reacties lezen.
Hyperactief schreef:
>
> Ik ben benieuwd wat jullie van het volgende vinden. Mensen
> maken iets negatiefs mee, het maakt niet uit wat……..
hoe het komt dat mensen voor het onbekende
> wegtrekken ??? Groetjes v Hyperactief
Ellen XL

15-05-2006 12:12

Aanvulling voor Hyper,
Zoals ik al in een andere topic “bewusteloos en communicatie opvangen” meldde, was ik ooit in coma geraakt.
Vlak voor ik mijn vriendin om hulp belde, kwam mijn ex (de makrobioot) bij me langs. Ik smeekte hem om bij me te blijven, maar hij moest dringend ergens anders naar toe. Pas dagen later kwam hij weer opddagen en vond een briefje dat ik bij vriendin was, hij dacht dat ik daar op visite was. Iedereen was woedend op hem!
Dan kan je toch zien hoe de naasten zich kunnen verkijken op de situatie, al gauw denken dat het wel meevalt.
Groetjes Ellen.
Hyperactief

15-05-2006 16:16

Wat erg Hyper, de buurvrouw moet vreselijke pijnen hebben ondergaan.
De omgeving trekt voorbarige conclusies zoals dat het wel meevalt. Dat snap ik niet!
Zal je altijd zien, net als je een dag niet kan komen dat ze dan sterft (ongeveer net zoals het bij mij ging)
Ja en dan achteraf de familie die komt kijken of er nog wat te halen valt. Aldus: Ellen XL.
Hoi Ellen, ze heeft zeker enorme pijnen gehad, ik had dat allang goed ingeschat. Haar dochter zei dat ze vroeger ook veel aandacht probeerde te trekken en dat het nu ook zo was, ik heb haar keer op keer gezegt dat het absoluut geen aandacht trekken was, omdat ze mij als ze van de pijn door het huis strompelde vaak nog niet eens aan had zien komen. En iemand die alleen in huis is, gaat niet zo lopen op het moment dat er niemand is, ze (die dochter) schaamde zich rot toen ik zei van zie je nou wel dat ze echt pijn lijd. En ja, het is i.d.d. hard als dat net gebeurd als je een dag overslaat. De dag ervoor heb ik nog geleerd dat als iemand heel ver weg is dat je nooit moet zeggen van dat wordt niets meer, de reactie daarop staat me tot de dag van vandaag bij dat iemand dat wel degelijk mee krijgt en zich aantrekt, dat was een harde les. Maar je kan niet alles van te voren weten. (dit laatste stukje hoort eigenlijk in de coma discussie thuis) En wat betreft de lijkenpikkers, met de overbuurman die wij ook vanwege zijn dementie in de gaten hielden en in dezelfde tijd (vlak daarvoor) overleed, begon familie die decennia's lang niet meer geweest waren al ruzie te maken om het geld terwijl de lijkwagen amper de straat uit was. Hij was naast zijn huis verdronken, ook precies op een ochtend dat wij niet thuis waren.
Wat voel je je dan beroerd he? Toch komt dat heel vaak voor en ook dat de familie ruzie krijgt over de verdeling van de spullen.
Je zou eens met een begravenis ondernemer of notaris moeten praten
Wel leer je de mensen in zulke omstandigheden beter kennen, zoals jouw zoon die niets geeft om de spullen maar een foto van de buurvrouw wil en die jou doordat jullie er samen om huilen ook beter leert kennen.
Ik vind je hoeft je niet te schamen voor tranen als er zo iets naars gebeurd. Aldus: Ellen XL.
Ik weet er alles van, zoals ik hierboven al zei, toen ik op weg naar huis reed nadat ik gebeld was door een buurman dat de oude buurman was verdronken toen hij s'ochtends de honden die aan de overkant op hem zaten te wachten ging voeren, kwam ik de lijkwagen tegen, de politie was er nog, en op het moment dat we weg wilden gaan stond die familie opeens aan een nicht te vragen hoe het met het geld uit de nalatenschap zat. Ik ben ff een heel eind met een zoon van die nicht naar achteren gelopen bij die mensen zo ver mogelijk vandaan (die zoon zag het al aan me, want die trok me mee naar achteren), anders waren er ongelukken gebeurd, wat een aasgieren. bah. En voor die tranen schaamde ik me niet hoor, zoals ik al zei, twee mensen waar we goed mee omgingen in zo'n korte tijd. Na de begravenis van die buurman kwam ÃƒÂ©ÃƒÂ©n van die onbeschofte erfgenamen nog vragen hoeveel ze mij verschuldigt waren voor alles wat ik voor hem gedaan had, of ik de rekening ff op wilde maken. Ik heb gezegt dat wij het vanuit ons hart deden en dat ze het geld maar in hun r.ee.t moesten douwen….
Zelf ben ik indertijd alleen op rouwbezoek geweest bij die vriend.
Geloof maar dat alles naar boven komt als je hem daar dan uitgestreden ziet liggen. Ik heb het dan ook uitgebruld!
Maar toen de uitvaartplechtigheid kwam ben ik niet meer langs de kist gegaan.
Daar kan ik niet met een uitgestreken bek langs die kist lopen! Aldus: Ellen XL.
Eruit is beter dan opkroppen, wat betreft het afscheid nemen vond ik het perfect dat het voor ons apart kon op een avond nog voor de begrafenis, anders had ik die taferelen dat mijn zoon wegholde op die dag gehad, dat had ik zo ongeveer ingeschat toen. Maar zo'n massa ritueel kan ik mezelf ook niet in vinden, zelfs op die begrafenis viel ik kwa kleding uit de toom, ik had daar sch.ij.t aan, ik wist dat de buurvrouw het zo gewild zou hebben, en heb me van de rest niets aangetrokken.
Ik was blij toen het achter de rug was, mijn vriend had al gezegd dat hij het leven niet meer leuk vond met al die pijn dus de dood was voor hem een verlossing. Aldus: Ellen XL.
Ja dan kan je zoiets afsluiten.
Wat jullie betreft, kan je toch zien dat je moeilijke zoon een goed karakter heeft!
Das dan weer positief.. Aldus: Ellen XL.
Dat wist ik wel, maar psychiaters die hem kapot geschreven hebben aangaande onterechte zaken willen daar niets van weten, ze zetten hem neer als gewetenloos, terwijl de enige echte gewetenlozen deze rapporteurs zijn, en dat kan kort of lang duren, maar hangen gaan ze met hun leugens… Groetjes v Hyperactief
Hyperactief

15-05-2006 16:19

Ja dat is i.d.d. hard “gelach” Ellen, was die toen in die situatie al je ex, of toen nog niet ??? Groetjes v Hyperactief
Hyperactief

15-05-2006 16:22

Hoi azalaia, ik bedoelde meer de situaties van mensen die in “goede tijden” altijd over de vloer komen, en dan opeens wegblijven of zich met smoezen langzaam maar zeker terug trekken, waarom zijn mensen in deze situaties niet gewoon eerlijk ??? Groetjes v Hyperactief
Hyperactief

15-05-2006 16:23

Dat je met een vreemde zoiets heb, van nu ff niet, daar kan ik me iets bij voorstellen, maar dat halve oor doet al heel wat. Groetjes v Hyperactief
azalaia

15-05-2006 16:46

Waarom zijn mensen in deze situaties niet gewoon eerlijk………zegt Hyperactief,
Ik denk dat het moeilijker is om eerlijk te zijn, voor de draad ermee komen, dan met een smoes weg te blijven. Dat is de weg van de minste weerstand en heel veel mensen kiezen voor die weg. En waar veel mensen die weg bewandelen, komt men steeds meer mensen tegen, kennelijk een makkelijk te belopen weg…..
Iets duidelijk zeggen waarÃƒÂ²m je geen zin meer hebt om te komen is kleur bekennen, iets van jezelf laten zien dat minder fraai is misschien…..maar ook soms de ander kwetsen. De waarheid kan kwetsend zijn, maar een leugen ook….
Door te liegen en hypocriet gedrag te vertonen ‘'denkt’' men dat dit niet kwetsend is, misschien niet op het moment zelf, maar later wel als de leugen de waarheid achterhaald heeft.
Groeten van azalaia.

Angsthazen !!!

Hyperactief

Ellen XL

Ellen XL

azalaia

Ellen XL

Hyperactief

Hyperactief

Hyperactief

Hyperactief

azalaia