Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
nowhere
Die mevrouw is gewoon een grote fraudeur die er flink de les gelezen moet worden dat als ze in het vervolg niet uiterlijk negen uur op haar werk is, ze gewoon ontslagen of in ieder geval zwaar op haar salaris gekort dient te worden.
Het kan ook nog zijn dat de enige klok die bij haar werkt haar biologische klok is.
Iedereen heeft die en staat op een ander tijdstip afgesteld naast de tijd die in het leven wordt gehanteerd.
Voor avondmensen zou het beter zijn om pas tussen half 11 en 11.00 uur te mogen beginnen met werken en dan door te gaan tot de 8 of 9 uur vol zijn gemaakt, zij zullen zich hier veel beter bij voelen en voor de prestatie is het ook beter omdat ze beter functioneren als zij niet zo vroeg hoeven op te staan.
Ochtendmensen kunnen makkelijk om 7 uur beginnen zonder enig probleem.
azalaia/avicenna
Ik kom ook bijna altijd te laat. Op de middelbare school heb ik mij 6 jaar lang bijna iedere dag voor straf moeten melden. Voor straf dus en half uur eerder op school komen. Maar ook die straf lukte niet, en zo moest ik mij bijna permanent melden. Terwijl als ik gewoon één keer op tijd zou zijn, dan kon ik voortaan weer een half uur langer in bed blijven. Of zoals ik me bedacht:
de straf is om 7.30 komen, als ik dat één keer doe ben ik er vanaf, dan kan ik daarna tegen mezelf zeggen dat ik er om 7.50 moet zijn (dat is nog altijd 20 minuten ná de straftijd en 10 minuten vóór aanvang). In die 6 jaren is me dat denk ik een keer of 10 gelukt per jaar gelukt.
Of na 3 maanden lang voor straf melden kwam ik een keer om 7.29.59 op school en mocht ik dan weer gewoon om 8.00 komen, en dan verpestte ik het altijd weer.
En toen ik ging werken (ik ben inmiddels 35) was het niet anders. Boze gezichten van collega's, boze leidinggevenden.
Ik heb me er altijd HEEL ERG KL*TE over gevoeld, en dan doe ik nog. Als ik 7 minuten te laat op het werk kom, blijf ik een half uur langer zitten om mijn tijd driedubbel in te halen. Elke avond zeg ik weer tegen mezelf dat het morgen moet lukken, maar het lukt eigenlijk nooit.
Ook ik heb problemen met autoriteit, ik heb slaapproblemen, heb heel veel psychische problemen. Ik kan perfect plannen (en hou het altijd ruim aan).
7.00 opstaan
7.00-7.15 boterhammen smeren en ontbijten (dat doe ik altijd in 8 minuten)
7.15-7.35 douchen, tanden poetsen, aankleden (dat doe ik in 12 minuten)
7.35-7.50 toilet (ruim ingepland)
8.00 vertekken en UITERLIJK om 8.05 vertrekken, dan ben ik zeker om 8.21 op het werk.
Het lukt niet. Soms omdat ik niet op wil staan (ik weet niet waarom ik leef). Soms vind ik het douchen zo lekker dat ik op dat moment bijna lak heb aan mijn verantwoordelijkheden en er een half uur onder blijf. Het feit dat ik zo denk, vind ik zelf een teken dat er iets in mijn hoofd niet klopt. Dit hebben “normale” mensen niet. Ik kan mezelf vaak niet bedwingen de tv aan te zetten. Het is hier niet een kwestie van “gewoon niet doen”, want ik luister niet naar mezelf. Als er dan wat leuks op is, of iets interessants, interesseert het me op dat moment niet genoeg dat ik te laat ga komen. Ik heb wel schuldgevoel over het aanstaande te laat komen, maar zelfs op het moment dat ik het vanwege de ruime plannning nog makkelijk kan halen, kan ik wat ik aan het doen ben om het te verpesten, geen halt toe roepen. IETS (???) houdt mij tegen. De wens om mijn eigen ding te doen is sterker dan de rotgevoelens.
Vantevoren leg ik ‘s avonds mijn kleding neer, denk er vaak heel lang over na. Afgestemd op het weer. En als ik dan ’s morgens voor de spiegel sta word ik zo onzeker dat ik soms echt wel 20 minuten van alles aan het passen ben.
Pas in de auto realiseer ik me echt goed wat ik wéér heb gedaan, en dan komen mijn schuldgevoelens in alle hevigheid los, welke zeer oprecht zijn. Ik voel me er zo lullig over, iedere dag weer. En het ondermijnt ook mijn zelfbeeld.
Geloof me: ik kan het niet helpen, echt niet! Ik vind het vreselijk dat als iedereen om 17.00 naar huis gaat, dat ik pas om 17.30 kan gaan, vrijwillig dat wel.Ik vind het nog vreselijker om collega's en leidinggevenden teleur te stellen. Maar er is iets waardoor ik het toch doe.
En als ik dan om 8.09 van huis ga (hoewel 4 minuten te laat, hou ik nog steeds speling over), dan heb ik ALTIJD een tractor voor me of iets dergelijks.
En ik haat mezelf.
En ik heb een hekel aan collega's (die niet afhankelijk van mij zijn qua aanvangstijd) die stom doen. Die stom doen als ik wél op tijd ben. Die hatelijk tegen me doen als ik te laat ben. Ze hebben er werkelijk geen idee van wat voor gevecht er in me afspeelt, iedere dag opnieuw. Want ook op de momenten dat het me niet genoeg interesseert dat het me te laat komt, zit er echt nog wel een groot deel zorgen en schuldgevoel in me.
Dus voor degenen die zich ergeren, hoop ik echt dat ze zich wat meer in willen leven. Wat voor jou logisch en makkelijk is, kan echt een helse strijd zijn voor een ander. Probeer het te vergelijken met iets wat jij waarschijnlijk nooit in je leven zou kunnen, bijvoorbeeld met 45 graden zware lichamelijk arbeid verrichten (als baan nog wel). In andere landen zijn er miljoenen mensen die dat elke dag doen, en die begrijpen op hun beurt weer niet, als jij daar zou werken, waarom je toch steeds pauzes wil, waarom je zo vaak van je stokje gaat, enz.
Ik ben bij twee banen ontslagen na jaren te laat komen. Ik had perfecte beoordelingen qua werkzaamheden, maar dat te laast komen heeft zijn tol geëist. Zelfs waarschuwingen, mondelingen en vervolgens schriftelijke, konden er niet voor zorgen dat ik op tijd zou komen. En ik wilde absoluut mijn baan niet kwijt. En toch is het gebeurd. En ook bij deze baas zal mijn gedrag waarschijnlijk tot ontslag leiden. In deze tijd zonder inkomsten, daar zit ik echt niet op te wachten. En toch zal het gebeuren, en zal ik geen uitkering kunnen krijgen. Het baart me ontzettend veel zorgen, maar ook dat is niet genoeg voor mij om op tijd te komen. Er is iets in me dat sterker is dan de grote angst mijn baan te verliezen. Dus kun je nagaan, hoe diep het probleem zit.
Hou svp ook in gedachten dat mensen die ergernis bij je oproepen vaak iets mankeren waardoor ze die negatieve gevoelens in je oproepen. En hoe de stoornis dan heet, dat is verder niet zo relevant. Feit is dat deze persoon te laat zal blijven komen, en het daar zelf al moeilijk genoeg mee heeft. En dat te laat komen is alleen wat jullie effectief zien, er liggen nog zoveel (vaak veel ernstigere) problemen onder, daar hebben buitenstaanders vaak geen weet van.
Dus, indien mogelijk, een beetje milder ten opzichte van mijn mede telaatkomers.
Wat niet wil zeggen dat het goedgekeurd moet worden (ik hoef zeker geen medelijden)! Maar laat het disciplineren, en opmerkingen maken over aan de baas (indien die dit nodig vindt).
eigenlijk is het respectloos naar jezelf toe, zo zie ik het.
Je kan toch wel op een bepaalde tijd klaar zijn? ook al ken je je eigen valkuilen? sta dan om half 7 op of om vijf uur whatever it takes om je baan te houden!
mijn wekker gaat om 06.45 dan bepaal ik of ik blijf liggen (1 of 2x snooze) of meteen ga douchen.aankleden(ligt klaar) make-up.
tien voor half beneden koffie aan zetten, hond uitlaten en voeren. kwart voor mn koffie met krant, vijf voor tanden poetsen en acht uur de deur uit.no problem.
Brood ligt altijd al in de koelkast, doe ik om hlf 11 's avonds,net als mn kleren en soms dan al lekker lang douchen met heel haarwas-ritueel:duurt lang en kan dan ook lang duren.
Waarschijnlijk ben ik dan die collega die stom doet, want ik zou zwaar de ziekte in hebben en wil ook wel langer in mn bed kunnen liggen (helemaal zuur als je daar NA op tijd opstaan en op tijdzijn achter komt!!) want je weet óók mijn moeite en strijd niet! En dus laat ik t ook niet over aan de baas want je hebt mij er mee dat jij te laat bent!
Ik denk ook dat je vele banen zult verliezen en krijgen als dit n issue blijft. of je zoekt n baan in de horeca (maar daar geldt op tijd komen ook ,maar wel later op de dag)
of emigreer naar n land waar de klok een mindere rol speelt in het maatschappelijke leven.
Stoornis of niet,kutgevoel,geen kutgevoel, mensen die stom doen of mensen die niet stom doen, dit is niet iets van de wereld tegen jou, dit heb je m.i. zelf in de hand.
Ik zou bijna denken dat je die ‘te-laat-kom’ identiteit wel lekker vindt, je draagt t al vanaf je schooltijd mee..
Maar de enige die hier wat aan kan doen ben jij, dus geen slachtofferrol of vraag om begrip,want het is zo zwaar..maar een volwassen besluit nemen voor jezelf,de eindverantwoordelijke.
Die strijd die het je kost moet toch te winnen zijn of tenminste een oplossing voor gezocht worden lijkt me.
Nee ik vind die 'te laat-kom" identiteit niet prettig. En ik schreef dat ik ook geen medelijden hoefde (zit niet in slachtofferrol), want ik vind het terecht dat ik er op wordt aangesproken. Ik doe dan ook niet zielig, kom ook niet met smoesjes.
Ik begrijp wat je zegt, maar hoe GRAAG ik ook wil, het gaat gewoon niet.
Zegt het feit dat ik mijn baan er kwijt om kan raken, en dan nóg niet op tijd kan komen, niet genoeg?
Nogmaals, je hoeft me niet zielig te vinden, ik hoef geen medelijden. Het enige wat ik vraag is om begrip te hebben in die zin dat er geen rotopmerkingen gemaakt worden danwel boze blikken worden gegeven. (daar gaat het broze lage zelfbeeld alleen maar verder van omlaag)
Overigens heb ik zelf een persoonlijkheidsstoornis en ADD. (en mijn zus heeft Borderline)
Een van de vele symptonen van ADD is chronisch te laat komen.
Een symptoom veroordelen van een psychische ziekte is eigenlijk net zo gek als een migrainepatient veroordelen omdat ie misselijk is.
Te laat komen is een symptoom van de ziekte ADD.
Misselijkheid is een symptoom van de ziekte migraine.
Sorry, ik zie het verschil niet. Maar misschien komt dat omdat ik zo gek als een deur ben….
Als je alle symptomen achterwege kon laten, dan had je ook geen stoornis… Dan kan de hele psychiatrie als wetenschap opgedoelt worden.
Die negatieve symptomen zijn karaktereigenschappen. Die zitten gewoon in je wezen verweven.
Jij hebt ook negatieve eigenschappen, en die kun jij ook niet ineens op laten houden te bestaan. Als dat zou kunnen zouden we in een prachtige wereld leven, waar iedereen altijd alleen maar poeslief voor elkaar zou zijn.
Jij zegt nu: geen gezeur, gewoon opstaan, niet treuzelen, kutgevoel of niet, gewoon op tijd komen.
Maar als het zo zou werken, waarom zijn er dan zoveel therapiën als cognitieve therapiën, gedragstherapiën, enz.? Deze zijn er allemaal op gericht om negatieve symptomen te bestrijden (vaak als onderdeel van een stoornis). In de psychiatrie weet men dat het niet werkt zoals jij, logischerwijs, zou wíllen dat het werkt. Dat zou echt fijn zijn: een paar keer de patiënt streng toespreken over zijn gedrag en klaar. Geen enkele therapie is bewezen 100% effectief te zijn. De slagingspercentages variëren eerder van 20% bij de ene soort therapie tot 70% bij de beste therapie. Er zijn ik weet niet hoeveel therapiën, en die van 70% geeft geen garantie dat dat dan de beste voor een bepaalde persoon is. Misschien is wel juist die therapie met een zeer laag slagingspercentage toegesneden op die ene bepaalde persoon.
Alleen voor bijvoorbeeld Borderline zijn er al zo'n 5 verschillende therapiën ontwikkeld. Duren vaak minimaal 18 maanden.
Kun je je voorstellen dat iemand na de 3e therapie opgeeft? Therapie is hartstikke zwaar.
En helaas steekt het gewoon niet zo simpel in elkaar als jij denkt.
Jij zou misschien tegen een Borderliner willen zeggen:
- niet meer in je armen snijden (andere mensen hebben het ook moeilijk en die snijden ook niet in hun armen)
- ophouden met impulsief zijn: bezint eer gij begint.
- ophouden met zelfmoordpogingen te doen, je wil toch niet echt dood, want je doet bewust pógingen. Je bent geen kind meer dat je continu aandacht moet hebben!
- als je een relatie hebt met iemand en dat zit goed, dan gaat hij of zij je heus niet zomaar plotsklaps verlaten, dus hou op met diegene te verstikken met je gedrag, want juist dán jaag je hem weg. Gewoon een kwestie van je gezonde verstand gebruiken.
- er zijn nog meer mensen dan jij op de wereld, en die hebben ook gevoel. Dus volgende keer als iemand jou boosmaakt, bedenk dan dat jij degene bent die dat zo voelt (terwijl diegene die de “aanstichter” is zich van geen kwaad bewust is), en beheers gewoon als een beschaafd mens je boosheid, dat doen anderen ook.
En tadaaaaa, met jouw redenatie is een Borderliner genezen…..
En tegen degene met agorafobie zeggen we gewoon: hé pleinen bijten niet hoor. En die persoon denkt dan: dat klopt! En dan is het opgelost.
Psychiatrie is een zeer complexe wetenschap. En achter een simpel dingetje als “te laat komen” zit echt zo zo veel meer dan jij je kunt bedenken.
Deze volwassenen hebben minder last van hyperactief gedrag, maar vooral last van concentratieproblemen en innerlijke onrust. Ze kunnen chaotisch en rusteloos zijn, komen nogal eens te laat op afspraken, praten druk en veranderen vaak van baan.
Bron: http://www.trimbos.nl/default1682.html
Typische eigenschappen van volwassenen met ADHD zijn: chaotisch en rusteloos gedrag, te laat komen, druk praten, impulsief persoonlijke en werk-relaties aangaan en weer beëindigen, eigenwijsheid, chronische autoriteitsconflicten, vaak wisselen van baan en een lage frustratietolerantie.
Bron: http://www.rivm.nl/vtv/object_document/o5007n28679.html
Ik heb ook ADD maar kom bijna nooit te laat.
Ik redeneer nl anders, als ik vroeg begin mag ik ook vroeg naar huis.
Dat wil niet zeggen dat ik me nooit verslaap want slaap chronisch te kort
maar blijkbaar wil ik liever vroeg naar huis en dat is zoooooooooo fijn als je met tegenzin naar je werk gaat
alles liever dan laat naar huis gaan.
Sterkte met je volgende ontslag, wat ik me overigens ook domweg niet kan veroorloven.
Wat ik jammer vind is dat je denkt dat ik het als een huis-tuin-en-keuken probleempje zie (tenminste, ik krijg die indruk)
Maar ik vraag me serieus af wat nou als je de hele week structureel nog veel eerder opstaat.
Gezien het niet uren zijn die je te laat komt of dat dat per keer verschilt maar die paar minuten.
Psychologisch gezien lijkt dat op jezelf boycotten.Immers, tien over 8 lukt je wel.
Misschien valt dit bespreekbaar te maken met je leidinggevenden,kan het van je salaris ingehouden worden of moet jij eerder beginnen dan de rest (Dan ben je er voor diegene die afhankelijk zijn van jouw aanwezigheid)
Ik heb verder voor de meeste aandoeningen hetzelfde advies: leef ermee en leef ernaar. Dan bedoel ik dat je rekening houdt met je zwaktes, of dat nou symptomen zijn van een aandoening of niet.Je kan ermee werken of ertegen of het gewoon laten.
'ik kan dit niet want ik heb migraine' bedoel ik dan.
De zelfkennis hebben wat je migraine triggert, daar rekening mee houden en je leven zo inrichten dat je jezelf niet tegenwerkt.
Een borderliner kan zijn aandoening ook ombuigen in iets productiefs, de meesten die ik ken zitten in de reklamewereld of werken op andere manieren met deadlines.
Nee,geen simpele adviezen voor complexe aandoeningen maar wel een groot stuk eigen verantwoording.
Jij hebt de vervelende ziekte ADD en daar zul je mee moeten functioneren in deze (vaak vol onbegrip zijnde) maatschappij.
Zoek wat werkt voor jou en je collega's zodat je de baan hebt die je kan behouden.
