Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Silvia
Ze heeft gewoon adhd..
Heb ik ook.
Ik KAN gewoon niet altijd optijd komen…
Tja.. hoe je dat uitlegt?
Geen idee…..(
)
Ik heb precies hetzelfde probleem als jij..
Ergens is het voor mij een “opluchting” dat ik jouw verhaal lees mariska.
Ik heb vooral problemen met opstaan. Op het moment dat de wekker gaat interesseert maar 1 ding me: uitdrukken en verder slapen. En de rest kan de **** krijgen. En als ik eenmaal op ben en wakker ben besef ik me wat voor rare gedachten ik eigenlijk had en dat ik “zo niet wil zijn”. Maar ik heb adhd en dit zal nooit veranderen.
Ik weet wat voor stress je mee maakt. Je wilt ZO graag. Je HAAT jezelf als die bus weer eens aan je neus voorbij rijd.
Je HAAT jezelf dat je niet 5 min korter je haar had kunnen kammen…
Helaas.. het is zo..
Mariska,
Dank je wel voor jouw verhaal. Het dwingt bij mij respect af. Je bent open, je bent eerlijk, en je ként jezelf. Anders dan de mensen die denken jou een passend antwoord te kunnen geven. Wat doen ze eigenlijk hier op het prikbord?
Ik herken je verhaal in mijn eigen verhaal. Het lijkt wel op een verslaving. En elke verslaving maakt je langzaam kapot, tenzij je er voorgoed mee kunt afrekenen.
Wat een hel moet het voor je zijn joh. Altijd maar die dwang, dat moeten, die schuld, vallen en opstaan. Toch weer mislukken, want die lat lag toch al misselijk hoog voor je. Je huur moet je betalen, en straks ontslag, nog minder slapen. Etcetera.
En toch bestaat er een manier om diepe innerlijke rust te vinden en zelf aan je kleine roertje te staan. Toch bestaat er een manier om dat vernietigende MOETEN de mond te snoeren.
Ga op zoek naar onvoorwaardelijke liefde.
Ik zeg het nogmaals:
Ga op zoek naar ONVOORWAARDELIJKE liefde.
Je zegt het in je eigen verhaal: je haat jezelf. Als je iemand vindt die onvoorwaardelijk van jou blijkt te houden, dan zal dit gevoel verdwijnen. Je bent diep beschadigd en niemand lijkt je te begrijpen.
Hoe harder je probeert je te bewijzen, hoe harder je faalt.
Ga op zoek naar ONVOORWAARDELIJKE liefde.
U lacht uzelf uit????
Omdat u het nog niet ontdekt hebt, en zelfs gelóóft dat ze niet bestaat.
Dan zijn alle kansen voor u dus bij voorbaat al verkeken.
Ik zeg dat zij wél bestaat. Ik heb haar zelf ontdekt.
Zou ik anders zo iets stelligs durven beweren op een prikbord dat door vele mensen gelezen wordt?
Hoezo opdracht Wana?
Als ik van mijn ouders onvoorwaardelijke liefde ontvangen zou hebben, dan zou ik mijzelf geliefd en gewaardeerd VOELEN en WETEN. Ik zou GELOVEN dat dat zo was omdat ik dat jarenlang zou hebben ervaren.
Juist dan zou ik een diep besef van zelfliefde en eigenwaarde hebben.
Als die liefde ontbreekt, heb ik die zelfliefde en eigenwaarde niet. Ik voel mij daarentegen waarde-loos en liefde-loos.
Maar betekent het dan dat je ‘het er maar mee moet doen met wat je toevallig NIET heb gekregen’?
Als je het niet hebt gekregen, GELOOF je dus ook niet in onvoorwaardelijke liefde. Maar dat wil niet zeggen dat het niet zou bestaan en je er alsnog in kunt gaan GELOVEN.
Ik heb ware liefde ontdekt en ik ben niet meer verslaafd (wat ik was) ik voel me vrij, geliefd en waarde-vol. Want ik heb ontdekt dat ik per definitie waardevol BEN.
En ja, dat komt van buiten. Het zat niet in mijzelf.
Op zoek gaan naar onvoorwaardelijke liefde van buitenaf,voor jou terwijl het je zelf aan eigenwaarde en zelfliefde ontbreekt..dat vind ik een hele opgave.
Dat er van je gehouden wordt is heerlijk,mee eens, maar dat dat onvoorwaardelijk gebeurd nee ik denk nooit helemaal.
Zelfs de meest geweldige lieve ouders hebben verwachtingen en hoop voor hun kind, hoe reëel of irreëel ook.
Bovendien verwacht je nogal wat ‘input’ van die ander die zo onvoorwaardelijk van je gaat houden.
Die geeft en geeft, aan iemand die het niet zelf gelooft,zelf waard vindt. Een bodemloze put lijkt me.
De enige echte onvoorwaardelijke liefde zit mijns inziens in jezelf,voor jezelf in voor- en tegenspoed, met al je goede en slechte eigenschappen.
