Ook ik heb mijn porsie gehad. Mijn vriendin en ik zijn sinds anderhalve maand uit elkaar, we woonden sinds 2 jaren in ons nieuwbouw huis. Onze kindjes zijn er de dupe van en bij mijn weten is ook zij er niet gelukkig mee. Ik verbrak alle contact omdat ze nog steeds geen proffesionele hulp zocht. Bij het kleinste meningsverschil kon zij al ontploffen, aanvankelijk bleef ik kalm en adviseerde ik haar om hulp te zoeken maar er veranderde niets. Het werd zelf erger en het gebeude vaker. Ze greep wel naar alternatieve zaken zoals: sjamaan, kaartenlegster, yoga, mental coach, etc.. maar dat werkt slechts als een pleister op de wonde. Op den duur vernielde ik zaken puur uit frustratie en enkele keren greep ik haar hardhandig vast wanneer ze weer eens razend werd. Voor deze zaken belde zij telkens de politie op en vertelde hen dat ik diegene was met een probleem. Ik wist al langer dat ik haar ooit zou verlaten maar telkens denk je: het zal vanaf nu wel beteren. Ik begon mezelf te verliezen en de situatie werd onhoudbaar. Ik zie haar nog steeds graag en mis het gezinsleven maar het kan/kon zo niet verder. Zoals zij nu is, kan ik nooit meer met haar samen wonen. Ik weet niet hoe het nu verder moet.