Jaloezie en woede-aanvallen

Coco

30-11-2008 09:31

Beste S.,
Fijn dat je hebt geschreven.
En wat vervelend, dat je hier ook last van hebt.
Ik vind het trouwens wel heel fijn dat je je in mijn verhaal herkent, omdat ik dan niet de enige ben.
Ik ben zelf 22. Inmiddels ben ik twee maal naar de psycholoog geweest.
Het waren oppervlakkige gesprekken waar ik tot nu toe niet aan heb gehad. Ze heeft me wel wat oefeningen gegeven, die ik verschrikkelijk moeilijk vind.
Zoals, naar een zwembad gaan en dan aan mijn vriend vragen wie hij aantrekkelijk vindt. Dit vind ik een hele grote stap.
Gisteren is mijn vriend naar een beurs geweest met (dit kwam ik op internet tegen) bodypaint meisjes (helemaal naakt). Ik ben helemaal door het lint gegaan, raakte in paniek (snel ademen, hoge hartslag, etc.) en schold mijn vriend uit voor vanalles en nogwat.
Gelukkig zijn we hier sinds een paar dagn heel open in. Ik heb een tijdje geleden voor hem opgeschreven waar ik mee zat, en hoe ik me voel in zo'n situatie. Voor hem is het een opluchting dat ik naar de psycholoog ga, zodat ik er aan werk. Voorheen werd hij verschrikkelijk kwaad als ik zo'n ‘aanval’ had. Ik werd dan nog bozer en je raad het al, het ging dat helemaal fout.
Nu blijft ij rustig, en word niet meer boos. Dit scheelt enorm!
Ik kan je dan ook aanraden hier heel eerlijk over te zijn naar je vriend toe, ookal is dit verschrikkelijk moeilijk!
En ga met iemand praten, want je wil toch niet de rest van je leven zo paniekerig en jaloers zijn? Ik in ieder geval niet!
Misschien is het wat om in contact te blijven? Kunnen we elkaar steunen en ervaringen uitwisselen!
Groetjes, en veel sterkte, Coco
S

01-12-2008 20:01

Hoi Coco,
Hoe gaat het?
Ik deel die mening dat ik het ook erg fijn vind om te weten dat er meer meisjes zijn die met hetzelfde probleem kampen.
Jeetje, dat meen je niet joh! Was dat niet mega mega zwaar??
Wat was het doel daarmee?
Ik zou daar zoals ike r nu over denk weken over kunnen piekeren als ik dat met mn vriend moest bespreken.. Knap van je dat je dat hebt gedaan!! Ik kan het je niet na doen ben ik bang.
Het is inderdaad erg vervelend dat ik er net als jij ook last van heb.
Maar bij mij zijn is jaloezie niet de hoofdmode..
Ik kan erg boos worden als ik me ergens aan irriteer bijvoorbeeld. Zo vervelend.. Ben niet meer relaxed zegmaar en ben meer bezig in mn hoofd wat me irriteerd dan te zien hoe lief mn vriend eigenlijk wel niet is! Zo zonde! Hij wordt bijvoorbeeld zelden boos als ik weer es super kwaad wordt en dingen uit het verleden erbij haal.
Ik ben er ook zwaar over na aan het denken om hulp te zoeken.
Maar ik wil wel goede hulp waar ik echt, maar dan ook Echt wat aan heb.
In het verleden heb ik namelijk slechte ervaringen op gedaan met psychische hulp..
Echt fijn voor je dat je het gevoel hebt dat je er goed aan hebt gedaan om die stap te zetten! Wees maar erg trots op jezelf! Want het probleem bij jezelf in zien is alleen al een grote schouder klop waard!
Ja, het is idd wel een idee om contact te onderhouden! Alleen weet ik niet hoe je op een privacygevoelige manier aan mijn gegevens kan komen en andersom :-)
Wellicht heb jij er een idee voor?
Veel succes en sterkte!!
Liefs S.
Nikkie

02-12-2008 05:16

Beste Coco,
Ik vind het heel erg knap dat je bepaalde stappen hebt gezet om van je jaloezie af te komen! Wat betreft dat advies van je psycholoog: Ik zou dat nog niet kunnen, en ben dan ook benieuwd of jij denkt dat je dit wel kan.
Ik heb er zelf ook ongelooflijk veel last van, alleen met dit verschil dat ik een vrouw van 48 jaar ben!!! Zo zie je maar weer dat het op elke leeftijd voor kan komen.
Ik heb er nooit last van gehad, tot dat ik een relatie kreeg waar ik notabene 10 jaar mee heb samen gewoond. Achteraf onbegrijpelijk, want later begreep ik pas dat ik altijd maar werd afgewezen door hem. Niets was goed: Te dik, te dun, te klein, verkeerde haar kleur, nou ja noem maar op, toen is bij mij een groen monster geboren. Inmiddels heel wat jaartjes later heb ik een fijne relatie nu. Maar ik snap niet dat ik nu zo een last kan hebben van dat monstertje! Want mijn huidige vriend is gek met mij, en vind me mooi (ben ik absoluut niet, maar goed), maar ik kan hem flink het leven zuur maken. Ik heb het hem wel verteld dat ik hier zo een last van heb, en nu hebben we afgesproken, dat ik in plaats van woedend worden op hem, tegen hem zeg: Ik heb er last van, zodat hij me even extra vast kan pakken. Ik zal niet zeggen dat het meteen werkt, maar ik kan het in ieder geval met hem delen. Ook heb ik inmiddels hulp gezocht bij een psycholoog, vandaag mijn eerste afspraak gehad, dus nog even afwachten hoe zij mij nog kan verder helpen.
Ik gun dit niemand, maar ben toch blij dat ik deze site gevonden heb, en dat ik niet de enige ben met dit probleem!
Veel sterkte voor degene die hier last van hebben!!!!
Liefs, Nikkie
Claire

22-12-2008 14:25

Hallo,
Ik ben een ongelukkig meid van 26 jaar, Waarom ik ongelukkig ben is dat mijn jaloezie zo erg is en daar ook mijn vriend er het duppe van is.
Hij heeft vaak gedreigd om bij me weg te gaan maar steeds krijg ik het voor elkaar dat ik ie toch bij me blijft omdat ik dan beloof hulp te gaan zoeken. ( wat ik niet durf )
Ik schaam me zo erg dat ik geen hulp durf te zoeken want ik denk dat het gewoon echt gestoord is hoe jaloers ik ben, en daar niks aan te doen is.
Mijn vriend,,,bijvoorbeel: al praat ie met een andere meid ( zelf een bekende van ons) dan ziet ie al aan mijn gezicht dat ik kwaad word van jaloezie en dat draait 9 van de 10 keer uit op ruzie.
Op feesten laat ik hem liever niet uit mijn buurt anders word ik zo misselijk en ga ik raar denken dat ie opzoek is naar een ander.
Ik vertrouw hem 100% en dit heb ik nog nooit eerder mee gemaakt in een relatie.
Hij geeft ook geen aanleiding toe om zo jaloers te zijn.
Op straat lopen en loopt toevallig een meid en hij kijkt ernaar dan maak ik een opmerking van,, zo ken je het zien? is ze leuker dan ik? omdat je naar haar kijkt.
Echt de raarste gedachten gaan door mijn hoofd heen.
Ik zoek echt overal wat achter, hij kan me niet eens normaal vertellen als die over moet werken dan ga ik weer denken dat ie een afspraak heeft met iemand.
Hij verteld me elke dag hoe gelukkig en hoeveel die van me houd en dat ik de meisje ben van zijn dromen. En dat doet me heel goed opdat moment maar later op de dag is het weer weg.
Ik weet dat ik van me houd anders houd het niet zo lang vol met me en steeds proberen om het op te lossen.
Wij zijn nu 3 jaar samen en de laatste jaar is het echt gewoon extreem.
Ik hou hem gewoon als een gevangen in mijn liefde en jaloersie.
Hij zou graag een keer willen gaan stappen zonder mij alleen lekker met zijn vrienden, maar dat laat ik niet toe omdat ik dan bang bent dat ie een andere meisje ontmoet.
Ik hoop echt dat iemand me kan helpen om er overheen te komen
En ik denk dat ik al weet wat de meeste gaan zeggen is…. gewoon hulp gaan zoeken
En die stap durf ik nou niet te nemen
Lydia

11-01-2009 22:53

Michel,
Wat een geweldige uitspraak: Wees leerling, dan komen de leermeesters vanzelf.
Die ga ik onthouden en quoten. Hij klopt helemaal en het is één van de mooiere dingen die je tegen kunt komen in je leven. Leermeesters en liefde.
Lydia
Coco

26-01-2009 20:48

Beste Claire,
Alweer een tijd geleden schreef ik over woede en jaloezie op dit forum.
Sorry dat ik zo lang niets heb laten horen, ik wilde het even laten rusten…en mijn ervaringen na een tijdje weer delen. Bij deze.
Je verhaal herken ik oh zo goed.
Met mij gaat het inmiddels ietsiepietsie beter. Na een ontzettend heftige ruzie heb ik besloten om mijn manier van ruzie maken eerst aan te pakken, omdat dat volgens mij één van de belangrijkste dingen is waardoor het wel eens mis zou kunnen gaan. Hoe kun je bijvoorbeeld fatsoenlijk discussieren over jouw gevoelens van jaloezie, als je niet kúnt discussieren.
Omdat mijn vriend ook aardig dominant is, en ook geen ster is in ruzie maken. Heb ik het hele probleem bij mezelf neergelegd. Waarom zou ík ook onredelijk worden, als mijn vriend dat wordt? Ik probeer rustig te blijven en het op een goede manier uit te praten, zodat mijn vriend ziet dat ik daar iets in het veranderen ben.
Ik laat mezelf niet meer kennen, en ga niet stampvoetend en deurenslaand door het huis.
Dit gaat steeds beter, en het is alweer een tijd geleden dat we zo'n heftige ruzie hebben gemaakt. Ik merk dat ik hierdoor ook veel beter over mijn gevoelens kan praten (jaloezie) zonder direct boos te worden en te schreeuwen. Dit maakt het dus voor mijn vriend veel makkelijker en plezieriger hiernaar te luisteren…ookal is het een zwaarbeladen onderwerp. Als ik merk dat ik woedend wordt stop ik met discussieren, en dwing ik mezelf iets liefs tegen mijn vriend te zeggen. Dit lukte mij eerst niet, dan verloor ik alle redelijkheid. Door dit bewust met jezelf af te spreken, komt je weer even tot rust.
Als we iets, voor mijn doen, spannends gaan doen. Zorg ik dat ik mijn gevoelens van bezorgdheid en jaloezie thuis met hem bespreek. Zeg gewoon eens tegen je vriend dat je onzeker en bang bent, maar dat je ontzettend veel zin hebt een leuke tijd te hebben met hem. Dit is veel beter dan het op een feestje uit te praten (wat uiteindelijk resulteert in ruzie), omdat je vriend daar waarschijnlijk helemaal geen zin in heeft. Je wilt namelijk graag dat je vriend je geruststeld, dan is het toch veel fijner als je met een gerustgesteld gevoel naar zo'n feest gaat, dan dat je de hele avond met een rotgevoel rondloopt en dat je pas thuis rustig wordt. Dat is zonde van je avond. Probeer ervan te genieten samen met je vriend….dat is zo belangrijk.
Ik merk dat het tussen ons steeds lekkerder loopt, omdat ik de spanningen niet te hoog laat oplopen. Bespreek het tussendoor iets vaker, dit is veel beter dan het tot een climax laten komen en het dan laten ontploffen.
Ook merk ik dat ik minder vaak bevestiging nodig heb dat hij me mooi vindt, hij zegt het niet meer omdat ik er naar vraag..maar omdat hij het oprecht meent. En dat is zo fijn.
Ik kan je van harte aanbevelen er heel diep over na te denken, en voor jezelf op te schrijven wat jij denkt dat helpt. Toch ben ik van mening dat met iemand praten wél zin heeft, maar natuurlijk niet als jij daar niet achter staat.
Heel veel succes,liefs coco
Coco

26-01-2009 20:51

Hoi Nikkie,
Hoe is het met je?
Heb je inmiddels al wat meer afspraken gehad bij de psycholoog gehad?
Ik ben nog maar 3 keer geweest, en stel het op de één of andere manier steeds uit om weer te gaan, omdat ik vind dat het best redelijk gaat zo. Misschien ook omdat ik bang ben dat de jaloezie helemaal verdwijnt, en ik dan niet meer zie dat hij nog steeds naar anderen kijkt. Als ik dat terug lees, klinkt dat niet echt goed…
Wat jij vertelt, dat je het gewoon zegt als je er last van hebt…helpt bij mij ook enorm! Als ik er mee blijf zitten, wordt ik steeds kwader, terwijl mijn vriend daar niets van door heeft….en dan explodeert het. Dan kan ik het beter op tijd zeggen, en dat hij me dan gerust kan stellen.
Ik hoop dat we elkaar zo op de hoogte kunnen blijven houden!
Sterkte ermee!
Liefs Coco
S

27-01-2009 16:54

Hoi allemaal,
Omdat ik alle berichtjes ook nog steeds binnen krijg in mijn email.. ben ik ook weer eens op deze website terecht gekomen. En heb ik al jullie berichtjes gelezen.
Ik vind het erg prettig om te lezen dat ik niet de enige ben.. en vooral wat jullie als oplossingen aandragen.
Ik kamp helaas ook nog steeds met het zelfde probleem en eigenlijk loopt het de laatste tijd steeds meer uit de hand van kwaad tot erger!! Zo erg..en vooral zo verdrietig!
Het is zelfs zo erg geworden dat mijn (voorheen zo lieve vriend) vriend me nu vaak (iig voor mijn gevoel) niet meer serieus neemt en de onderwerpen waar ik zon last van heb liever ontwijkt of gewoon geen antwoord op wil geven. Dat frustreerd mij enorn.
Als het wel goed met ons gaat,.. kan ik zonder (op dat moment) aanleiding ineens weer denken aan bijvoorbeeld zijn ex. Zoiets kan dan helemaal onze dag of zelfs weekend verpesten. Want het zit me dan nota bene dwars dat hij uberhaupt die ex heeft gehad en hij met haar ook allemaal intieme dingen ooit beleefd heeft. Of dingen mee heeft gedaan wat hij met mij nog nooit heeft gedaan.Is dit normale jaloezie? Hebben jullie hier ook last van?
Eerst kon ik het van mezelf allemaal nog wel relativeren, maar eerlijk gezegd word dat voor mezelf nu steeds moeilijker. Ik heb echt advies nodig van iemand die hetzelfde heeft/herkend en er moet echt iets veranderen.
Mijn zelfvertrouwen is momenteel zo laag.. terwijl ik daar niet eens reden toe heb..
Ik heb een goede baan, zie er goed uit, en ben behulpzaam.
Toch denk ik altijd dat mijn vriend mij niet zo ziet.. Ook al zegt ie vaak dat ik in de spiegel moet kijken en tegen mezelf moet zeggen dat ik een ‘mooi mens’ ben.
Dit doe ik eigenlijk niet.. maar dat is meer omdat ik dat wel van mezelf weet. Maar ik wil zo graag dat HIJ me zo ziet. Maar ook al zegt ie dat.. Ik geloof hem gewoon niet!
Wat is dat toch!
Wat kun je daar nou mee doen!?
Ik heb inmiddels contact opgenomen met het GGZ.. ik heb daar volgende week mijn eerste afspraak mee.. Ik hoop dat zij en jullie me kunnen helpen.
Liefs S.
Coco

29-01-2009 10:41

Lieve S,
Je verhaal herken ik heel erg goed van hoe ik me een klein poosje geleden voelde.
Wat jij aangeeft is dat je vriend naar jouw idee je niet meer zo serieus neemt als voorheen. Precies hetzelfde heb ik gehad. Maar leg het probleem eens bij jezelf….
Waarom denk je dat hij zo ongeinteresseerd is geworden? En liever gaat gamen (ik noem maar iets) dan naar jouw gezeik (vanuit zijn oogpunt) gaat zitten luisteren.
Jíj hebt een probleem…je voelt je rot omdat je jaloers bent, en ter bevestiging leg je dit bij je vriend neer. Helaas kan hij er niets aan doen. Hij kan duizend maal zeggen dat hij je prachtig vindt, dat hij je lief vindt…noem het maar op. Maar dat werkt niet. Jíj moet er iets aan gaan doen. Allereerst door jezelf heel gelukkig te prijzen dat hij nog bij je is, ondanks alle ellende. Daar ben ik achteraf zó blij mee; want ik was af en toe ect een vreselijk jaloers kreng (nog steeds trouwens). Ik weet niet of ik bij mijn vriend was gebleven als hij dit bij mij had gedaan.
Maargoed, jij hebt een probleem, en wat wil en kan je daar aan doen? Je wilt van je jaloezie af, je wilt dat je vriend jou mooi vindt. Vraag jezelf eens af waarom je vriend, ondanks alles, toch bij je is gebleven. Hij WIL bij je zijn omdat hij van je houdt, omdat hij je mooi vindt, omdat hij je lief vindt…ondanks alles wat er gebeurt. Denk daar eens over na.
Wat zou het dan (voor hem ook) héérlijk zijn als je niet meer die jaloerse gevoelens ontinu had, en écht van de liefde gaat genieten.
Ik merk dat, nu ik niet alles meer under control wil hebben (bepalen naar welke films hij wel/niet gaat, of welk feestje, bang dat hij naar meisjes kijkt..etc.) ik veel meer van hem geniet. We lachen weer veel, we vrijen veel lekkerder, we doen leuke dingen! Ik laat hém nu merken dat ik hem geweldig vindt, zonder de hele tijd over mijn eigen probleem te praten. Het gaat veel beter tussen ons.
Tuurlijk, mijn probleem is er nog steeds. Dat zal niet binnen een paar maanden volledig weg zijn. Ik zou het nog steeds verschrikkelijk vinden om naar een strand met topless-meiden te gaan….ik moet er niet aan denken! Maar er zit wel vooruitgang in. Ik probeer mijn eigen probleem op te lossen, en alleen als ik me heel erg naar voel of jaloers, dit met hem te delen. Ik merk dat zijn aandacht dan ook veel sterker is, en dat hij er zelf ook over wilt praten. Verder vertel ik hem ook van mijn vorderingen. Laatst zijn we naar een feestje geweest, en ik heb (bjna) geen last van jaloerse gevoelens gehad. Ik heb ze wel gehad, maar heb me er overheen gezet. Dit heb ik naderhand tegen hem gezegt, en hij was hier erg blij mee.
Zorg dat je er samen aan werkt, en dat hij het weer de moeite waard vind om over te praten.
Wat jij vertelt van het verhaal van de spiegel herken ik ook uit duizenden. Ik weet van mezelf dat ik niet lelijk ben, dat ik best spontaan en best lief ben. Ik dacht, en denk, dat hij dat alleen niet ziet. Ik heb mezelf voorgenomen hier niet meer over te piekeren, en lekker mzelf zijn. Door die twijfels en onzekerheden ben je namelijk niet altijd lief, leuk en knap…..Bedenk je dat je nog maar een paar weken een relatie hebt en dat je nog heel erg je best moet doen. Je zult zien dat je het zeiken achterwege laat, en gewoon lekker gaat genieten!
Sterkte, liefs Coco
Marian

08-02-2009 13:42

Ik had me vriend leren kennen met uitgaan en toen we net een relatie hadden was het uitgaan heel leuk en gezellig en ging alles goed, tot een paar maanden daarna!
Hij had het nummer van zijn ex in zijn telefoon staan en gewist, na een maand stond haar nummer er weer in, toen ik vroeg of het haar nummer was heeft hij die weer gewist.
Toen zou ik 18 mei geoppereerd worden (op zijn verjaardag) en die dag ervoor kwam hij niet eens langs, op zijn verjaardag hoorde ik ook niet veel van hem.
Die dag daarna kwam hij ineens en staat hij dood leuk te vertellen dat hij op de dag dat ik geoppereerd ben met zijn ex heeft zitten babbelen op msn, dus ik heb haar via sms gevraagt hem met rust te laten!
Ik kon het later niet laten om haar met zijn tel te smsen, ze stuurde terug ik vindt het niet leuk dat je me hebt veraden ik heb jou ik niet veraden dat je zei dat als het uit ging je mij nog altijd had!
Toen wiste hij haar nummer weer…
Later begon hij wat hij (grapjes) noemt te maken dat hij me zusje zo kon krijgen dus ik maakte hem duidelijk dat ik dat geen leuke grapjes vondt, daarna heeft hij nog 2 keer dat zelfde (grapje) gemaakt…
Vervolgens laat ik hem een keer alleen naar een party gaan omdat ik er niet van hou en de volgende dag zegt hij het was daar net een paradijs als ik vrijgezel was geweest zoveel mooie meisjes die ik zo kon krijgen…
Met uitgaan mocht ik niet meer met me eigen vrienden lachen en praten, want dan sjans ik…
Vorige week zei hij, hij praat niet met andere meisjes want anders is hij bang dat hij vreemd gaat!!!
Hij loopt mij onzeker te maken over mijn lichaam, me tanden zijn niet mooi en ik heb een onderkin, ik begin een dikke kont te krijgen…
Ik ben 165 lang en weeg 56.5 niet te dik dus…
En nu die weet dat ik daardoor onzeker ben geworden zegt hij ineens hoe mooi ik ben wat ik nu dus niet meer geloof
Zit hij afgelopen weekend met een meisje te praten wat er bekent om staat dat ze alles pakt wat ze pakken kan, en hij begon nog wel met haar te praten en lachen!!!
En ik mag nog niet praten en lachen met me eigen vrienden!!!
En nu wilt hij graag met zijn vriendjes naar hard base, maar door alles wat hij tegen mij heeft gezegt vertrouw ik hem ook niet meer, en hij snapt niet waarom…
Dus ligt dat nou aan mij?

Jaloezie en woede-aanvallen

Coco

S

Nikkie

Claire

Lydia

Coco

Coco

S

Coco

Marian