Wat ik hiervan vindt…Ik geloof dat het probleem dieper zit dan wat jij hier oppert. Ook dieper dan de psychologie beslaat eigenlijk.
De afwijzing van anderen door haat vanwege het ‘anders zijn’ is het tegenovergestelde van onvoorwaardelijke liefde.
Aan dit laatste is een groot gebrek in deze wereld, waardoor het eerste in het zadel geholpen wordt.
Zolang de bron van onvoorwaardelijke liefde niet gevonden wordt zullen mensen blijven haten. Aldus: ron.
Hoi ron, er zit wat in wat je schrijft, maar onderschat niet de vergiftiging en beïnvloeding van de omgeving van zoekende jongeren. Ouders hebben de taak om dit bij te sturen, en niet aan te moedigen.
Mensen verharden enorm naar anderen als die iets (lijken te) hebben wat zij niet hebben. Als ze zich onvoorwaardelijk geliefd zouden weten dan zou deze verharding veranderen in warme hartelijke belangstelling.
Jaloezie, onbegrip, haat, afwijzing, zelfhaat, ego-centrisme, allemaal thema's die rondom dit onderwerp hangen.
Elk mens heeft dergelijke gevoelens, sommige heviger dan anderen. Daarnaast zal ook het karakter meespelen. En de sociale omgeving speelt uiteraard een rol. Aldus: ron.
Klopt helemaal, ik ben blij dat ik geen last van de dingen heb die jij opsomt, probleem van deze tijd is dat degeen die alles hebben de anderen het licht in de ogen niet gunnen, en denken dat ze boven god verheven zijn. Terwijl juist de mensen waar ze op neer kijken hun succes “gemaakt” hebben.
De maatschappij verhard, er is weinig liefde voor zwakkeren.
Aanzien krijg je door status/macht/geld enz. ipv door dienstbaarheid/liefde/meeleven.
We gaan voor ons eigen belang en hebben steeds minder de ander op het oog (ouders leven voorz zichzelf ipv voor hun kinderen).
Hiermee kun je, als individu, breken, die verantwoordelijkheid heb je ook in mijn overtuiging. Aldus: ron.
Mee eens, mensen die hier niet mee om kunnen gaan vervreemden van zichzelf met alle gevolgen vandien…
Verder mist dit land (net als zoveel landen) goede leiders. Mensen die hierin een voorbeeldfunctie kunnen vervullen.
Een leider moet voorgaan in dienstbaarheid.
De wereld heeft deze dingen omgekeerd; een leider moet gediend worden.
Ik heb een ander Voorbeeld waarop ik mij richt om te leren leiding te geven vanuit dienstbaarheid (overigens een heel proces).
Hierbij leer ik de minste te (willen) zijn.
De ander staat daarbij hoger dan ikzelf.
Ongeacht zijn positie/huidskleur/religie/of wat dan ook.
Vanuit deze houding kun je anderen niet afkeuren op iets waarin ze anders zijn.
Ik kan wel moeite ervaren, maar die zit dan bij mij en is mijn verantwoordelijkheid.
Heeft wat mij betreft dan niks met de waarde van de ander te maken.
Mensen leven erg vanuit hun gevoel (meer dan ze vaak denken/geloven) en dat houdt dan ook in dat als ze negatieve gevoelens hebben voor iemand zij daar dan ook vanuit reageren/denken/handelen. Aldus: ron.
Klopt ook, met op een skateboard te gaan staan en er vervolgens weer af te sodemieteren ben je nog geen leider. Zoiets ben je of niet, en gemaaktheid werkt niet, gewoon vanuit het hart, betrokkenheid, interesse/ open staan voor de dialoog en bruggen bouwen, maar de meeste “leiders” zijn wereldvreemd…
Racisme en vervolging om geloofsovertuiging zal meer en meer opkomen. De druk zal opgevoerd worden. Vooral op christenen.
De moraal zal steeds meer vervagen.
Steeds minder zal het voor mensen duidelijk worden wat goed is en wat niet.
Mensen verheffen zichzelf als individu tot norm.
Het zal de mensheid verdelen.
In de bijbel staat aardig wat profetieen, met name over de tijd.
Toch is er hoop.
Maar velen zullen die hoop afwijzen. Aldus: ron.
Dat eerste klopt, waar twee partijen in conflict blijven, zit een verborgen derde partij achter die het conflict staande houdt, neem de aanval op religie en de eugenetica vanuit de psychiatrie en je kan zelf concluderen wie de verborgen partij is… Groetjes v Hyperactief