Als je een probleem hebt en je gaat over dit probleem ook nog eens gezellig zitten keuvelen dan wek je het als het ware weer tot leven, dit is een hele foute manier van aanpak (waarom doen jullie dit?). Een probleem verdwijnt als je je intensief gaat bezighouden met het tegendeel ervan (of het negatief van het positief). En dan ben ik echt nog psychologisch vriendelijk. Ik denk ook dat als je tijd kan vinden voor een wekelijks terugkomend sofa uurtje, je geen reden hebt tot klagen. Als je kan ontdekken dat je je niet zo goed voelt in een kleine ruimte dan beschik je over enige zelfkennis, dat komt je altijd van pas in je verdere leven. Doet zich die gelegenheid voor dan kan jij fijn de trap nemen in plaats van de lift. Als je goed verder (in je eige ikje) zoekt dan vindt je vast nog meer bruikbare dingen die je een onprettig gevoel geven. Muizen?