Niet gelukkig

  • Martin

    Het gevoel komt bij vlagen, soms voel ik mij korte momenten heel gelukkig (een mooie wandeling, een fijne vakantie) maar ik blijf altijd last hebben van angst- en dwang-gedachten. Hiervoor ben ik reeds heel vaak in behandeling geweest, ik kan er beter mee omgaan, maar het blijft spelen. De kleinste dingen, voor jullie misschien heel onbenullig, laten me piekeren, beletten het genieten van het leven. Ik lig wakker en pieker me suf over van alles en nog wat, meestal een negatieve spiraal waardoor ik erg depressieve gedachten krijg. Recent heb ik nog een behandeling gedaan hiervoor en in eerste instantie dacht ik dat het hielp, maar afgelopen dagen kwamen er hardnekkige dwanggedachten naar boven.

    Wie herkent dit? Is er nog iets aan te doen, of moet ik er “mee leren leven”? Heel erg bedankt voor jullie reacties!!

  • azalaia

    Bestaat hier geen medicatie voor waardoor je je vrolijker gaat voelen en dingen niet meer zo zwaar ziet allemaal en je niet meer hoeft te piekeren…

    Bestaat er geen cursus: ‘'schakel je gedachten uit’' ,

    Ik roep maar iets, maar je weet maar nooit tenslotte.

    azalaia

  • Collie

    die pillen bestaan er vast wel, maar om nu aan de drugs te gaan om je wat gelukkiger te voelen… vind ik behoorlijk ver gaan, temeer daar het geen constante is… dat ongelukkig en piekerig zijn. (stel je toch eens voor dat je kind thuis zou komen met de mededeling dat hij voortaan maar wiet, coke en speed gebruikt omdat hij zich daardoor gelukkiger en energieker voelt, dat zou je toch ook niet zo'n fijne mededeling vinden… en drugs voorgeschreven door artsen, zijn geen tandje minder gevaarlijk dan deze ‘feest’artikelen)

    Het leven is nu eenmaal geen non stop feest, de dalen maken dat je de pieken kunt voelen en andersom… accepteren van het feit dat je niet altijd de vrolijke piet uit kunt hangen en soms idd wat in de put kunt zitten en piekerig kunt zijn kan al een heleboel schelen.

    Uiteindelijk is piekeren geen ziekte, het is gedrag… en dat valt te overwinnen door non stop de handvatten die je in therapie kreeg, actueel te houden.

  • Martin

    Bedankt voor de reacties! Er bestaat zeker medicatie, met name de serotonine heropname remmers zijn effectief. De reden dat ik die nog nooit gebruikt heb ik wat Collie schrijft.

    Nu moet ik wel aangeven dat het echt anders is dan je niet altijd happy voelen. Dalen en pieken zijn prima, helemaal mee eens, maar op het moment dat het niet meer lukt om normale gedachten te hebben, van de kleinste zaken een echt probleem te maken, hierover door te praten etc. maakt het leven erg zwaar. Op dit moment gaat het redelijk eigenlijk, maar ik maak mij zorgen. Over mijn werk, over het huis, de toekomst, mijn relatie, alles eigenlijk.

    Ik ben inmiddels al bijna 10 jaar bezig met diverse behandelingen (psychotherapie, niet 10 jaar lang natuurlijk, maar af en toe en dan weer een tijd niet). Meestal slaat dat goed aan, ik leer erdoor hoe ik denk en wanneer het weer mis gaat. Wat ik bereikt heb is dat ik de situaties beter begrijp en sneller kan sturen naar meer realistische gedachten. Het blijft echter zo hartnekkig bij mezelf horen, ik heb er nooit echt een probleem van gemaakt, maar de laatste tijd denk ik steeds vaker: hoe lang moet dit nog door op deze manier?

    Bedankt voor het luisterend oor in ieder geval, dat is ook altijd fijn!!

  • Collie

    Zelf ben ik, voor onder andere mn onbestuurbaar lijkende gedachten, ook enige tijd in therapie geweest en de ervaring is bij mij ook zoals je die beschrijft…

    Er zit echter 1 addertje onder het gras:

    Op het moment dat het goed lijkt te gaan, je gedachten wat beter te sturen zijn dankzij de handvatten uit de therapie, laat je die al gauw beetje bij beetje varen, om jezelf na enige tijd weer helemaal terug te vinden in dat oude gedrag…

    Kunst is, om die handvatten te blijven hanteren, ook als het goed gaat, als je níet in de piekerij zit…

    En wat die serotonine heropname remmers betreft, inmiddels is uit onderzoek al lang gebleken, dat bv placebo's, precies even goed werken als de originele pilletjes… enkel bij héle zware depressies, kunnen deze nog wat zoden aan de dijk zetten.

    De laatste uitzending van Zembla, de Piekerpil, geeft hier, eindelijk, wat goede voorlichting over: http://omroep.vara.nl/Uitzending-gemist.1877.0.html?&tx_alternetnebo_pi1=7951069&cHash=f2b3bad5f5

    En wat betreft je laatste opmerking: “hoe lang moet dit nog doorgaan op deze manier”, is eigenlijk maar 1 antwoord mogelijk: als jij wil dat hier vandaag nog verandering in komt, en dat wil je duidelijk, wat let je dan om al je handvatten van therapie weer uit de kast te halen, en van voor af aan weer te gaan beginnen met hetgeen geholpen heef:

    Afstand nemen, afleiding zoeken, controleren in hoeverre je gedachten realistisch zijn en deze indien nodig vervangen door realistischer gedachten…

    Hou in de gaten wanneer je zit te doemdenken, of al die andere gedachtenfoutjes die je zoal kunt maken, en daarmee stoppen door, idd, weer afleiding te zoeken, afstand te nemen (OOK fysiek)…

    Het lijkt of je op die manier alle spontaniteit uit je denken dient te halen, maar na enige tijd is het geforceerde er al weer af en dan is het zaak, dit vol te houden, elke minuut van de dag (en nacht) tot het een tweede natuur is geworden.

    Niet gemakkelijk, maar het werkt wel…

  • leo

    Heb je wel eens aan mindfullness gedacht? Als ik je verhaal goed lees heb je tot nu toe vooral de meer traditionele therapie gehad. Mindfullness is ook een gedachtentherapie, maar je leert dan niet om je gedachten om te vormen, maar meer om ze te laten komen en gaan, zonder er aandacht aan te besteden. Het lijkt veel op meditatie.

  • azalaia

    Ik heb wel eens hoofdpijn, dat komt dan door stress of iets anders waar ik me druk over maak of heb gemaakt en waar ik niet gelijk los van kom.

    Dan neem ik eerst hoofdpijn tabletten om van die hoofdpijn af te komen en als dat is gebeurd en dan kijk ik wel verder hoe ik hoofdpijn kan voorkómen.

    Zoiets had ik ook in mijn hoofd in mijn antwoord naar Martin toe.

    azalaia

  • Collie

    af en toe een hoofdpijntabletje, lijkt me eerlijk gezegd ook niet zo'n ingrijpend gebeuren als dagelijks antidepressiva slikken.

    Even 1tje proberen, is met ad niet mogelijk…

    De ellende met antidepressiva, is dat de onttrekkingsverschijnselen erg onaangenaam zijn, zodra je weer zou willen stoppen.

  • Lucinda

    Hoi Martin,

    wat een vervelend probleem. Ik dacht ook meteen aan meditatie en leo legde deze link ook al. Via bepaalde vormen van meditatie kun je leren jezelf en gedachtes van een afstand bekijken en dus loslaten.

    Ik hoor dat je al bezig bent geweest met een gedeelte van de oorzaak. Maar tot hoe ver? Ik bedoel, heb je dit probleem al je hele leven? Weet je waardoor het probleem opzich ontstaan is? Misschien zou je eens kunnen graven naar de kern via regressietherapie? Dan kun je via hypnose terug naar het moment van de oorzaak die ligt in je jeugd of wellicht in een voorgaand leven. Ik kan me voorstellen dat je sceptisch bent, maar niet geschoten is altijd mis;) Het heeft immers geen nut om iets aan te pakken als je niet weet wat je aanpakt.

    Veel sterkte en succes Martin!

    Liefs Lucinda

  • Collie

    Ik schrik toch een beetje van het gemak waarmee hier naar psychofarmaca wordt verwezen.

    Van antidepressiva is het inmiddels al lang bekend dat deze in veel gevallen even goed werken als een placebo… En zelfs minder goed dan enkele gesprekken bij een goede therapeut.

    Tevens is van antidepressiva al geruime tijd overbekend dat je libido naar zijn grootje gaat en stoppen met antidepressiva is een tijdrovende bezigheid omdat je behoorlijk last kunt krijgen van wat de industrie ‘onttrekkingsverschijnselen’ noemt, maar dat je evengoed afkickverschijnselen kunt noemen. Je moet dan denken aan angstaanvallen en depressies… afbouwen moet daarom erg langzaam gebeuren.

    De antipsychotica brengen weer hele andere problemen met zich mee, maar laten we het er maar op houden dat je bij gebruik van de meeste antipsychotica, dat al op afstand zichtbaar is aan de gebruiker.

    Eerlijk gezegd ben ik blij, dat míjn psychiater met 2 voorstellen kwam toen ik met een hulpvraag bij haar kwam: “we hebben twee methodes, de gemakkelijke, en de moeilijke, de gemakkelijke gaat met pillen en een hoop bijwerkingen en levert zelden blijvend resultaat op, de moeilijke gaat zonder pillen, vraagt veel van je inzet en doorzettingsvermogen, maar de resultaten blijven vaak levenslang oproepbaar”

    En eerlijk gezegd ben ik nóg blijer, dat ik voor de 2e methode heb gekozen, zeker als ik zie hoe lang mensen aan de antidepressiva blijven hangen, simpelweg omdat de afbouwperiode gewoonweg te zwaar voor ze is… dan nemen ze dat libidoverlies, het vele zweten, de kilo's die aan je blijven kleven, nog liever voor lief.