inderdaad, daar ben ik het helemaal mee eens, maar eerlijk gezegd zie ik in het verhaal van Martin nergens, dat hij levensbedreigend ziek is…
In zijn situatie, zoals hij hem zelf beschrijft, is het middel erger dan de kwaal, hoewel ik me heus realiseer, dat ik niet in zijn hoofd en leven kan kijken.
Als er echt geen andere weg mogelijk is dan via medicatie, dan lijkt het me op zijn minst belangrijk, dat je goed op de hoogte bent van zowel de voordelen, als zeker ook de nadelen van de medicijnen die je gaat gebruiken.
Ik vind dat sommige mensen eigenlijk negatief over medicatie denken/praten.
Als je lichamelijk zoveel pijn hebt….wil je toch ook een pijnstiller.
Nee je moet niet direct naar medicijnen grijpen.
Maar soms is het niet anders en een placebo KAN het zelfde effect hebben als een gewone ad met nadruk op KAN.
Ik heb tijden last gehad van Dwanggedachtes/handelingen en een zware depressie
Ik heb gepraat als bruggeman bij verschillende therapeuten.Maar klachten werden alleen maar erger en erger.
Uiteindelijk een juist medicijn gevonden waarin ik mij weer gelukkig voel en rust in kijn hoofd heb.Noway dat ik daar mee stopt.
Liever door een medicijn minder seks,meer zweterig,toename eetlust en mischien wel andere schadelijke dingen zoals korter leven dan ooit zo zwaar depressief te zijn!Ik leef liever een gelukkig leven korter dan een lange leven met psychische problemen.
Dus Martin als je al zoveel aan therapie hebt gedaan en je nog last ervaart waarom geen medicatie?
Een uurtje ergens ontspannen gaan liggen, werkt in veel gevallen, indien er geen sprake is van een ernstige fysieke aandoening, ook veel beter dan een pijnstiller.
T'is maar net waar je voor kiest.
Ik denk helemaal niet negatief over medicatie, niet negatiever dan in de wetenschap is aangetoond.
Jij vindt jezelf een grote vent volgens mij alleen al door te schrijven 'je kiest de makkelijke weg of de moeilijke weg".
Dus als jij met een breuk in je been ligt te vergaan van de pijn ,sla jij die pijnstiller over…..echte bikkel hoor o nee tenzij fysiek iets ernstig is en KIJK dat is het m nou net! Geestelijk pijn lijden is mischien nog wel erger dan fysiek pijn lijden maar daar heerst taboe over.
Niet iedereen is zo'n bikkel als jou en geloof me als je zwaar depressief bent wil je echt wel medicatie.
Ook ik heb ooit gekozen voor een ad (paroxitine) omdat dat de enige optie leek. In combinatie met een jaar therapie heeft het goed geholpen. Het grote probleem is alleen om er weer af te komen. Ik weet niet of jij het al hebt geprobeerd maar afbouwen is een hel. Ik hoor nog zo de woorden van mijn arts: “dit middel kun je gerust gebruiken want het is niet verslavend”. Yeah right!!!
Het is me niet gelukt helaas. Hoor ook bij die mensen die maar door blijven slikken omdat afbouwen te moeilijk is. Ik ben nu weer met een poging bezig. Ik vijl nu met een nagelvijl een heel klein stukje van mijn tablet af. Als dat enkele weken goed gaat dan vijl ik er weer een heel klein stukje meer af. Ik zit nu op 3/4 tablet en het gaat tot nu toe nog goed. Maar zulke troep is het dus dat je er op die manier maar af moet zien te komen. En de fabrikanten hebben het altijd steenhard ontkend. Sinds korte tijd staat er nu op de bijsluiter dat je, in verband met “onttrekkingsverschijnselen”, langzaam moet afbouwen (in enkele weken, ook niet mogelijk)
Ik ben een meelezer hier, maar hier wil ik even op reageren.
Waarom trek jij een vergelijking tussen antidepressiva en antipsychotica?? Een psychose is wel even HEEL iets anders dan je niet happy voelen of depressief zijn!!
Een antipsychoticum is geen kalmeringsmiddel, met je “op afstand zichtbaar aan de gebruiker”. Wat een onzin zeg. Hoe kom je daar bij?
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's