Een reactie op http://psychologie.startpagina.nl/prikbord/read.php?1527,15237422,16066960#msg-16066960
lisa84 Schreef:
——————————————————-
> Huwelijk gaat terug tot een
> lat-relatie als hij het iig gaat doorzetten, maar
> hem kennende zal dat wel..
Velen komen daar beter mee uit op termijn dan - niet.
> Maar goed als het niet
> verbeterd daarna is het definitief klaar.. Ik ben
> niet meer in staat hem te geven wat hij verwacht..
Je kunt aangeven wat je wel kan geven, een soort terugkoppeling volgt dan vanzelf en geeft jou meer inzicht.
> (wat eigenlijk al meer was dan mijn grenzen) en
> het geruzie erover sloopt me zover dat het
> helemaal op is..
Dat herken ik. Toch zit ik hier nu in een poging je ‘te helpen’.
Uiteindelijk moeten we het alleen doen, niemand kan in onze hersenen de boel herordenen.
Ja via EMDR bijv. zaken ‘weggummen’, of goede tips van een psycholoog met ervaring.
Echter alles wat in onze hersenen komt, ellende, en ‘oplossingen’, uiteindelijk maken wij de beslissingen.
Een psychologische theorie dat je alleen jezelf (on-)gelukkig kan maken klopt maar deels volgens mij.
Het is wel bewezen dat mensen ook dieren zijn, gezelschap nodig hebben. Dus men heeft een plaatje X voor ogen, en als anderen
niet hun rol daarin ongeveer zo leven als jij zou willen, kan verdriet het gevolg zijn.
Verwachtingen zijn dus hun eigen uitdaging, klaar om niet voldaan te worden.
> Als trap na krijg ik dan nog van
> mijn schoonmoeder de opmerking dat ik niet genoeg
> mijn best gedaan heb..
Die macht heeft ze niet. “Die macht (om je met 1 opmerking te pijnigen) geef je haar”, aldus vele psychologen.
Dat is deels logisch en waar, anderzijds zijn we mensen en als wie dan ook je doen en laten afkraakt, kan dat zeer doen.
Zelfs als je die persoon eigenlijk waarde in je leven toekent. Hun uitwerking op jou is dus dis proportioneel.
> ofwel ik had blijkbaar maar
> over alle grenzen moeten stappen voor hem.. nee ik
> was net blij dat ik wist wat mijn grenzen waren..
Dat is zeker een voordeel dat andere ongelukkige mensen (alleen, of samen met een ander alleen e.d.) niet hebben.
Heb je nog vriendinnen, familie met wie je omgaat? Of is dit ongeveer ‘je hele wereld’?
> op dit moment voelt het wel een beetje zoals
> altijd in mijn leven.. zodra ik een keer het
> moeilijker heb of verdriet toon wordt ik alleen
> gelaten.. en ach.. Ik had het kunnen zien
> aankomen..
En dan zie je het aankomen, en dan ?
Wel een voordeel is dat het niet koud op je dak valt, wat plande je?
Of heb je een eigen inkomen / onderkomen e.d./
> Misschien wordt ik maar gezellig een
> kattevrouwtje;) hihi (eerst maar eens goeie
> antiallergie pillen gaan zoeken voor die
> kattenharen haha)
Houd op! :-) Hier 2 van die krengen, waar mijn partner ongevraagd mee thuis kwam.
Dat is cute als kittens, maar ook gewoon een zorg taak, eventueel klagende buren i.v.m. gejank snachts en poep in de tuin.
Want poepen doen ze niet in eigen tuin, of zelden.
Let wel, ik ben geen psycholoog, ben helaas (wie niet..?) wel ervaring deskundige.
Op twitter post ik wel eens wat , heb zelfs volgers tot mijn verbazing en wie ik volg staan ook redelijk in ‘de psychologie van de praktijk’, dus niet
in de hoek van zeg maar kleuren en geurkaarsen, makkelijke praatjes over hoe je moet denken, hoe veel zware zaken eigenlijk makkelijk zijn als ‘je er anders naar kijkt’ e.d.
Via daar, of hier (hier ben ik nieuw, weet niet of dat kan) kun je me bereiken als je nog wat hierop wilt reageren.
Succes ! (Of sterkte, geluk, kracht enz toegewenst, sweet nothings, maar goed bedoelt, ga ik wellicht een ‘handtekening van maken’ bedenk ik mij nu)
En ja een psycholoog kan je wel helpen hoor, in real life, ook zij zeggen veel in het engels. Zelfs al lukt het niet, er geen klik is, dan lucht van je afpraten op.
Reken wel op zeg 50 tot 100 euro per uur. En kijk of en in hoeverre je verzekering dat vergoed.
Aan hun websites kun je misschien al een beetje voorsorteren waar je niet terecht wilt (taalgebruik, plaatjes, gebruikte methoden e.d.)