stap tussen online en irl

lisa84

22-11-2012 22:30

Beste Danja
Ik probeer mijn best te doen, maar na dit keer op keer terug te zien komen in mijn leven is er wel een soort geloof dat het volgende keer weer gebeurd, zowel met relaties als vriendschappen merk ik dat het verleden na een tijdje er ineens in gaat rommelen en zorgt dat het kapot gaat.. indirect weet ik wel dat het mijn eigen schuld zal zijn, maar snap soms nog niet echt hoe het komt..
Mijn schoonmoeder zal altijd kant van mijn man kiezen wat op zich begrijpelijk is, en ach mijn man heeft haar steun meer nodig dan ik, dus wat dat betreft is het goed zo.. Of ik en hij nog bij elkaar passen.. denk het niet meer.. ik heb het echt lang geprobeerd maar hij heeft ook zich lang geprobeerd aan te passen.. hij dacht eerst met mijn beperkte intimiteit om te kunnen gaan, later met uitzondering dat hij bepaalde dingen elders kon zoeken, later door het toch bij mij te gaan eisen en tegen mijn grenzen aan te trappen.. en steeds meer komt het erop neer dat hij dacht dat ik binnen een paar jaar echt wel overal overheen zou zijn.. dat ik ineens volledig kon genieten van intimiteit.. het was voor hem dan ook schrikken dat hij hoorde dat ik altijd opwinding moest acteren, en dat ik dat ook alleen voor hem deed.. dat ik van nature eigenlijk totaal geen seksdrive meer in me heb zeg maar..
`Mijn man kan momenteel niet zo goed tegen mijn verdriet omdat hij niet weet hoe ik ga reageren.. Ik kan soms van in stilte tranen, tot ineens heel kwaad, tot totaal destructief reageren.. en in principe kan ik het redelijk de baas blijven, tot de stress stijgt, bv een opmerking van mijn schoonmoeder kan me dan aardig in de war schoppen, maar ook een foute reactie van mijn man kan dan fout binnenkomen.. het is gewoon zo'n dunne lijn waar ik langs loop waar ik rustig verdriet kan hebben om dingen, maar zodra er dan maar iets fout binnenkomt of iets van me verwacht wordt, flipt het ff.. Ik snap overigens wel dat ik mijn man erg liet schrikken toen ik last van automutilatie kreeg waar hij naast stond, terwijl ik hem 10 keer steeds dwingender gevraagd had om weg te gaan en me ff alleen te laten. Hij wist wel dat ik het deed, maar had niet verwacht toen hij niet luisterde dat ik het zou doen waar hij bij was.. Gewoon omdat ik moest, kon het niet meer tegenhouden..
Ik kan wel humor enz hebben.. Het stomme is binnen onze huidige momenten dat hij op zoek is naar zijn eigen huis dat hij zegt dat hij me zal gaan missen om mijn humor en mijn leuke kanten.. maar helaas weegt voor hem het missen van intimiteit gewoon het zwaarste, en overheerst zijn leven dat.. het voelt voor hem ook nog altijd alsof ik hem vergelijk met mijn daders uit het verleden.. terwijl hij niet snapt dat ik dingen gewoon niet kan.. Die humor zal ik ook altijd houden, puur omdat ik zonder humor totaal de reden van leven niet zie.. maar ik denk niet dat ik ooit nog iemand in mijn huis zou nemen.. de angst om steeds weer over grenzen te gaan omdat mensen het van me verwachten en druk op me leggen waar ik neit tegen opgewassen ben, met daarop als gevolg dat ik keihard terugval in alles.. pff die kans is te groot..
Ik heb inmiddels wel na veel moeite een psych, het loopt wel op zich.. vertrouwen is er ook wel, maar ik laat er nog niet echt mijn masker zakken, is nog te eng.. en ook emdr wat nu net gestart is, valt gewoon erg zwaar.. ik durf niet te praten.. eigenlijk exact waarom ik er niet heen durfde vooraf.. kan 20 minuten met een stiekje om mijn pols spelen, en dan wel 1 zin uit die tijd verteld hebben met veel moeite.. pff terwijl zo on line.. ik toch verdomd veel durf te zeggen.. maar goed diagnose is dus complexe ptss.. meest grappige misschien.. dat mijn man ooit ptss gehad heeft… en schijnbaar met zichzelf beter om kon gaan dan met mij.. maar goed zit ook wel een heel verschil in het trauma.. bij mij was het in jeugd van 4 tot 14 jaar door familie en een moeder die alles negeerde.. terwijl hij het als volwassenen aan het werk kreeg.. misschien ook dus wel niet te vergelijken.. maar toch wel apart..
dikke knuf en thanks
liefs lisa
lisa84

22-11-2012 23:09

Beste Danja
Ik ken het idee van tv series wel wat je bedoeld, maar voor mij is het nog altijd een utopie of een zeldzaamheid.. Ik weet wel dat het minder heftig kan, maar ik heb door mijn werk met leerlingen ook door hoe vaak het fout gaat.. ik heb zelf niet de ervaring hoe het zou zijn als ik een gezin zou hebben, ik weet wel dat ik liefde kan geven, maar ik weet ook dat ik totaal andersom kan worden als ik geraakt wordt.. en qua kids, daar reken ik eigenlijk niet meer op.. ik ben zwanger geweest en dat ging mis, en ik was nog bijna opgelucht ook op dat moment, die behoefte is bij mij totaal weg, gok ook niet dat die ooit nog terug komt..
Wat betreft het gezin van vroeger, ik weet dat het een groot disfunctioneel gezin was.. ik moet alleen eerst nog daar van los zien te komen voor ik uberhaupt echt kan kijken wat ik zelf allemaal nodig heb om sterker te worden.. op dit moment zit ik namelijk alweer braaf tegen de kerst aan te kijken dat ik weer “gezellig” met daders aan tafel kan zitten.. pff en het feit dat ik daar nog niet de kracht voor hem om ze te laten stikken irriteerd me dan weer wat ik dan weer alleen op mezelf kan uiten.. echt snugger is het niet, maar kan het nog ff niet doorbreken.. angst is nog te groot voor ze.. Ik weet dat ik tot op heden telkens de strijd verlies, en niet van ze af kom..
En het in herhaling vallen van alles.. ik dacht toen ik mijn man leerde kennen, dat ik een beter inschattingsvermogen had.. ik heb in het verleden daar vaak fouten in gemaakt, net zo lang tot ik jaren lang niets geen relatie meer wou en puur losse one night gevallen deed of een soort friends with bennefits, zodat ik weg kon gaan zodra het me niet meer zinde.. ik dacht daarna dat ik wel een beter inschattingsvermogen te hebben, maar helaas was het toch mis.. misschien is het niet eens gek dat mijn man dacht ermee om te kunnen gaan en na 4 jaar toch de intimiteit mist.. misschien kon hij het ook niet vooraf weten.. misschien ben ik wel zo onwijs moeilijk en hebben ze allemaal gelijk en doe ik mijn best wel niet.. het enige wat ik momenteel nog wil is gewoon rust van alles.. geen eisen die meer aan me gesteld worden, geen verwachtingen meer die ingevuld moeten worden, maar het lijkt alsof ik op zoek ben naar iets wat ook niet mogelijk is.. en ach de ptss stopt idd niet dus volledige rust is onmogelijk
dikke knuff
lisa
lisa84

22-11-2012 23:38

Beste antispam
thanks voor je poging te ‘helpen’ zoals je dat zelf zei.
Ik denk dat het idd beter kan worden nadat het een lat relatie geworden is, maar tegelijk is het heftig dat het nodig is..dat het vertrouwen op een toekomst echt wel ver weg is.. en ook hij zal moeten veranderen in zijn eisen naar mij toe als het goed moet komen.. twijfel of dat lukt.Hij eist meer intimiteit dan dat ik kan geven.. Hij weet wat ik kan.. mijn gezicht moet overal van vrij blijven, en ik walg van bepaalde vloeistoffen, ofwel ik kan niet zoenen maar bijv wel gewoon seks hebben, maar wel weer met condoom enz.. lekker duidelijk.. Maar goed als ik het zeg krijg ik als reactie dat het te weinig is, en dat hij daar niet genoeg aan heeft, en elders halen vindt hij ook niet goed genoeg meer.. dus mja.. het komt neer op dat ik meer moet doen dan dat ik kan om hem bij me te houden, dat is het punt geweest dat ik een lijn getrokken heb dat hij dan maar beter weg kan gaan.. Zijn reactie erop was ook weer dat ik mijn dader gewonnen gaf, omdat ik zelfs mijn relatie eraan onderdoor liet gaan, maar hij heeft geen idee wat hij van me verwachtte..
Wat je zei over het zelf doen, ja ik weet het idd, ik weet dat ik niemand in mijn hoofd kan laten opruimen, ik deed een poging met een goede hersenschudding op te lopen, en even werd het rustiger, tot ik daarna een week rustig aan moest doen en geen afleiding kon zoeken.. pfff
Ik ben inmiddels met moeite gestart met emdr, nog niet super, gevoel is weg, dus ik ben totaal leeg.. vertellen van beelden is erg lastig, en vaak stotter ik alleen maar en stop ik weer, alsof ik zelf niet geholpen wil worden of zo.. wil wel maar durf echt van geen meter te praten.. voelt bijna alsof ik andere mensen verraad of zo.. iig zit ik inmiddels in 2e lijns, ofwel kosten is wel gedekt door verzekering, op wat eigen risico en bijdrage na..
Wat je zei over de disproportionele uitwerking van mensen om me heen op mij.. Jups klopt, ik weet het, ik zie het, en toch kan ik het nog niet afremmen.. ik kan de hele dag mezelf net binnen de lijntjes houden, mezelf rustig houden, emotie afgevlakt houden en vooral niets voelen.. Dit is lang goed gegaan maar invloed van mijn man en schoonmoeder is slechts een deel van de boosdoender.. mijn totale ego is weer onderuitgehaald de afgelopen tijd.. deels door over mijn grenzen te gaan om een huwelijk te redden, terwijl ik merk dat het mezelf kost.. deels de aanvallen over hoe ik omga met het verleden, en de familie waar ik nog geen afstand van kan nemen ook al zou het beter zijn voor me.. en tegelijk is mijn gevoel niet voor niets uitgeschakeld geweest.. juist omdat het anders de destructieve kant op schiet… en mja als het dan zover komt dat ik iets ga voelen omdat het me raakt, gaat het meteen alle kanten op.. onbeheerstbaar of zo.. misschien ook wel nooit echt geleerd mee om te gaan
Buiten mijn man om overigens heb ik nog contact met mijn oude gezin, tantes ooms enz hebben me afgeschilderd als gek.. omdat ik probeerde via hun het huis uit te komen, maar later onder bedreiging moest bellen dat ik gelogen had dat ik alles maar verzonnen had… Oude gezin heb ik niet zoveel aan.. vader depri vent soms agressie ook.. ma negeerde alles, broers misbruikten.. dat ik er uberhaupt nog contact mee heb snap ik zelf niet, nog niet sterk genoeg:) Maar buiten dit heb ik alleen mijn werk.. dat hou ik ook langer vol omdat ik me daar sterk moet opstellen en daar dingen verwacht worden van me die ik ook nog echt makkelijk waar kan maken.. Mijn werk probeer ik nu ook gewoon vol te houden, hoe slecht het soms ook met me gaat, puur voor structuur en idd contacten met anderen dan thuis.. Vlak voor ik mijn man leerde kennen heb ik overigens al veel vrienden verloren door mijn downtijd toen.. dus is niet alleen zijn schuld of iets..
Wat betreft het zien aankomen en dan.. eh ik heb idd gezorgd dat ik eigen salaris op eigen rekening blef ontvangen, mijn huis is officieel altijd mijn huis gebleven, hooguit wilt hij een deel van de overwaarde.. uche wat er nog van over is.. het is een soort van bescherming die ik voor mezelf opgebouwd heb toen de eerste problemen boven kwamen.. de eerste keer dat ik dacht dat hij problemen met mijn verleden had, ben ik direct bezig geweest met een veiligheid in te bouwen voor mezelf.. een stukje onafhankelijkheid
Voor nu moet ik maar gaan sluiten.. iig thanks.. ik reageer later nog wel ffkes, maar ben nu ff totaal moe maar ik heb ook een werkdag van 13 uur gehad.. morgen 3e ker emdr.. benieuwd of ik nu wel kan praten haha..
ow enne wat betreft de katten.. zijn ratten dan een beter idee? alhoewel… neh ik hou het wel bij zilvervisjes.. die vragen geen voedsel en aandacht .. die vreten gewoon het behang weg:p
dikke knuf en thanks xxx
lisa
Mike

22-11-2012 23:55

Beste Danja,
> Ook ik ben in een zeer onveilige en niet-geborgen
> situatie opgegroeid, bij beide ouders weliswaar.
> Ik heb mijn overlevingstechnieken nodig gehad en
> nog.Maar ik heb geen hechtingsstoornis opgelopen,
Dat is erg gelukkig voor jou. Toch zit die er denkelijk wel doch ben je je er niet bewust van.
(dit is wat ik denk, ik wil je geen probleem ‘aanpraten’).
> heb geen moeite met langdurige relatie en
> vriendschappen, die zijn bij mij voor het leven
> (wat mij betreft en tot nu toe denkt mijn omgeving
> er net zo over gelukkig,ik ben blij met ze:-) )
> Ik ben opgegroeid en leerde mezelf dan wel hechten
> denk ik…ik vind dat je roots niet alles hoeven
> te bepalen.
De roots bepalen zeker niet alles. Maar ze bepalen wel in welke mate je ontspannen in je leven staat.
Mijn roots waren dusdanig, dat ik veel, lang en hard aan mijzelf heb moeten werken om staande te blijven.
En zonder Gods hulp was ik allang gestorven geweest. Dit is niet om vrome praatjes te verspreiden, maar omdat het ECHT waar is.
>
> Vaak lees je dat mensen die in zo'n situatie
> opgegroeid zijn als ik,geen langdurige stabiele
> relaties/vriendschappen kunnen aangaan, maar ik
> kan dat wel.Ik denk deels,juist door mijn
> overlevingstechnieken,
Het blijven over-levingstechnieken. Wie ben je als je die loslaat? “Wat” probeer je te overleven?
Dit is m.i. altijd diepgewortelde pijn. Waar komt die vandaan? Juist, de roots.
door mijn wil het positieve
> te blijven zien,en misschien ook,omdat ik als baby
> en klein kind buiten het gezin iemand heb gehad
> waar ik me veilig aan kon hechten.
>
>
> Maar zeker weten doe ik het niet hoe het komt.Ik
> ben immers wel opgegroeid in die geweldadige
> omgeving.Psychologen/psychiaters schrijven vaak
> standaard dat iemand die zo is opgegroeid,later
> geen langdurige stabiele relaties kan aangaan,maar
> dat is mij wat te clichee.
> Je bent er immers ook zelf nog,en ik kan ook wel
> bedenken….dat heus niet iedereen zo is,als de
> mensen die me vroeger veel geweld hebben
> aangedaan.
> Door veel te denken als kind/tiener/volwassene kan
> je ook zelf wel denken dat het anders kan,zo voed
> ik mijn kinderen liefdevol en zonder geweld
> op,omdat ik wel zie…dat hoe het bij ons thuis
> vroeger ging,dat dat niet normaal/okee was..
Ja dat zie je vaak/altijd. Een mens wil z'n kinderen het leed besparen dat hem zelf is aangedaan.
>
> Ik vind het fijn voor jou dat je zo veel steun
> hebt aan het geloof.
Je noemt het geloof. Ik zeg dan: ieder mens gelooft wel in bepaalde zaken. De vraag is en blijft: waarIN geloof je?
En is dat betrouwbaar genoeg om stand te houden? Ik geloof in de waarheid zoals die is. Lekker vaag he :-)
> Ik weet niet wat er allemaal is in dit heelal
> hoor:-) ik heb die wijsheid ook niet in pacht,die
> “discussie” gaan we ook maar niet meer voeren..:-)
> Maar mijn wereld stort toch niet in als hierna
> dood gewoon dood is,dan merk je er toch ook niks
> meer van hoor..
En als ik nu zeg dat een mens niet KAN sterven? Zijn ziel bedoel ik dan?
Die moet ergens blijven. De vraag is dus: waar blijf je hierna?
doodgaan hoort bij de
> natuur..Mensen en dieren gaan dood.Er is een tijd
> geweest,dat ik niets liever wou.Dat is voorbij
> gelukkig…Maar Mike,hoe stel jij je dat hemelse
> paradijs dan voor?
Pfoeh, dat is wel een hele persoonlijke vraag voor zo'n forum.
Laat ik het proberen te omschrijven. De hemel bestaat in de eerste plaats in een open relatie met God zelf (hier moet je 's LANG de tijd voor nemen om te overdenken). En als je je voorstelt dat God als een Vader is, die geen angst in Zich heeft, geen onrust, die pure liefde en genade uitademt, die altijd met liefdevolle ogen naar je kijkt en met je omgaat. De hemel als plek waar mensen elkaar NIETS verwijten, omdat ALLES vergeven is. Waar geen kwaad meer is, geen zonde meer gedaan wordt, waar niemand pijn lijdt, geen gejammerklacht zal zijn, waar je als mens puur en zuiver bent in een onvergankelijk lichaam. Waar geen dood en sterven meer zal zijn. Zoiets. Maar dan nog oneindig veel mooier :-)
Toen ik zo'n 10 jaar geleden mijn hart opende voor Jezus, begon ik die genadige liefde te proeven. Vanaf dat moment ben ik als het ware de hemel “in aan het groeien”. Ik kan een boek vol schrijven met de wonderen die dit teweeg heeft gebracht. De bevrijding die dit heeft gegeven, en vooral: die diepe innerlijke vrede dit het me gegeven hebt.
> Want…wat DOE je daar dan de hele dag?en kan het
> 1 wel zonder het ander..denk jij..dat een mens
> zich daar elke moment altijd gelukkig voelt?Zou
> die euforie dan niet haast ondraaglijk worden op
> den duur?
Soms zit ik op zo'n top, dat de euforie inderdaad ondragelijk is. Hier en nu.
Maar straks ga je alleen maar hoger, niet meer naar beneden. Dat komt omdat God eeuwig is.
Je kunt je tot in het oneindige verlustigen in Zijn Heerlijkheid. En wat je er doet: ik denk dat we daar allemaal taken krijgen.
> Ik denk misschien teveel na,maar dat heb ik altijd
> al gedaan…
Als je eerlijk blijft nadenken beste Danja, dan zul je diezelfde liefde gaan ervaren.
En denk er niet te min over alsjeblieft. Jezus zegt dat Hij een smalle deur is. Als je die binnengaat, dan ga je Jezus zelf binnen.
En dan ga je groeien in Zijn liefde. En dan zul je zien wat de waarheid is. En dan zul je ook begrijpen hoe het paradijs eruit heeft gezien (voordat de mens het bedierf) en hoe het er uit zal gaan zien).
Respectgroet terug.
Mike
Mike

23-11-2012 00:08

Beste Antispam,
> > Hoe meer je verbondenheid hebt ervaren in je
> > baby/kindertijd hoe gezonder en evenwichtiger
> > iemand kan opgroeien.
>
> Hier ken ik andere voorbeelden. Een deel is je
> namelijk aangeboren.
> Er zijn veel mensen te vinden (door de kerk
> bezoedeld en al ook) uit gastgezinnen, weeshuizen,
> die het toch op allerlei levens facetten gemaakt
> hebben in de wereld.
Helemaal mee eens. Maar ik probeerde feitelijk neer te zetten dat de kans op “stabiele ontwikkeling” het grootst is als een kind veilige verbondenheid heeft ervaren. Ik ga hier zelf steeds meer de cruciale waarde van inzien. En wat de gevolgen zijn als het kind veilige liefde heeft moeten missen.
>
> > Ik heb mij nauwelijks verbonden geweten/gevoeld
> > met mijn vader en heb er elke dag last van.
> Maar
> > door te spreken kan ik dit langzaam doorbreken.
>
> Ja, mentaal ‘bloed laten’ noem ik dat wel eens.
> Je ongenoegen uiten haalt stoom van de mentale
> ketel.
> Echter bij anderen kan het negatieve zelf vorming
> teweeg brengen.
> Ook ik had geen band met mijn ouders, was zelfs
> ongewenst.
> Anderzijds heb ik wel met ze gesproken over dingen
> in de wereld, ben a.h.w. opgeleid.
>
> > Ik besef dat ik alleen ben. Echt alleen ben in
> > mijn lichaam, zeg maar. Dat heet existentieel
> > alleen zijn. Alleen, en dat is mijn geloof, God
> > leeft IN mij.
>
> En dat is mooi, ook ik kan niet aantonen dat G-d
> niet bestaat.
Ik daag je uit om het te proberen :-)
> Er zijn zat bewijzen voor bijv. de Bijbel diens
> waarheden, zoals de steen van een stadhouder (een
> stadhouder die niet bestaan heeft volgens vele)
> die gevonden is.
> De ‘1e steen’ met zijn naam en data er op. De
> steen die hij legde van een stad/nederzetting,
> zoals we heden ten dage nog wel eens doen!
> De 2 zoutvlaktes in het middenoosten.
> Doodservaringen, waar ook wetenschappers in de
> O.K. toch wel onder de indruk van kunnen raken.
> Er zijn de dode zeerollen, de bijna niet bestaande
> afwijkingen in de originele en apocriefe
> geschriften enz.
> Ik bid wel eens, al ben ik niet 100% overtuigd, ik
> hoop er wel op. In die zin, geloof hebben, ben ik
> jaloers op je.(in positieve zin)
Toch kun je zekerheid voor jezelf “vinden”. Als je de bijbel leest, dan kom je veel beloften van God zelf tegen.
Als dit werkelijk van God komt, dan moet God dus waarheid spreken. En dan moet Hij een manier weten om Zichzelf aan jou te laten zien.
Zo is dat bij mij ook gebeurt. Ik heb wel lang moeten zoeken. Maar God heeft Zijn woord gehouden: “Wie Mij met heel zijn hart zoekt, die zal Mij vinden”.
> Het zou mooi zijn als het ook in praktische zin te
> vertalen valt voor mensen die niet geloven, als
> was het maar vanwege hun ellende.
> De 'G-d bestaat niet, en zo ja, het heen voor Hem
> want kijk hoe Hij mij laat ‘stikken’ - mensen.
Die mensen zijn diep gekwetst en beschadigd door … medemensen.
En zij projecteren die pijn dan op God. Terwijl diezelfde God met open armen van liefde voor hen wil klaarstaan.
Dat is altijd het strijdvlak, of spanningsveld. Dit komt ook omdat velen niet weten HOE God echt is.
En over die praktische zin, zonder te geloven. Tja, dat wordt erg lastig.
Want stel je bent verkracht als kind, lijdt al jarenlang aan gevoelens van afwijzing en verwerping, daardoor strandt je huwelijk,
en kom je op je werk maar nauwelijks mee. Moet je dan gaan psychologiseren? Een pleistertje plakken?
Joh, kop op, er komt wel een betere tijd? Onzin toch? Ik zal die persoon naar de liefde van Jezus verwijzen. Hij neemt je VOLLEDIG aan.
Hij geeft je Zijn rust en liefde, midden in je problemen. En zo ga je zien dat die problemen misschien wel zijn ontstaan…. door het gebrek aan die liefde…..
Waardoor je probleem en ellende gaat oplossen…..
Niet voor niets zegt de bijbel: Wie God verlaat, heeft smart op smart te verduren.
Ofwel: er is een verband tussen de godverlatenheid en de hoeveel problemen in iemands leven.
En er zijn problemen waar je uit eigen kracht dus niet meer uitkomt. Ik ben er zelf een levend voorbeeld van.
>
> Hoop doet leven. En realiteit ook, niet alles zal
> zijn en gaan zoals we willen. Besef is het 'halve
> (of x procent) werk'.
Eens. En wat je gelooft, dan wordt werkelijkheid voor je.
>
> Mooi om te zien dat mensen elkaar hier vinden en
> proberen te laten opknappen door 'uit eigen
> werk'(leven) te vertellen.
Ja zeker. Maar 't is akelig rustig geworden.
Acht jaar geleden was het hier een bruisende boel.
Met groet,
Mike
danja

23-11-2012 09:28

het raakt me wel hoor lisa wat je schrijft.ik vind het zo rot voor je dat je je zo voelt.ik kom denk ik ook niet meer van de ptss en dissociatie af.wat betrefd t.v series….daar worden dingen natuurlijk nog wel eens geidealiseerd.ik ben altijd een dromerig type geweest en hield mezelf juist die mooie dingen voor ogen,utopie?misschien…maar ik wou en wil in mooie dingen geloven.de wereld is (te)hard,maar niet alle mensen zijn zo.ik had en heb ook een droomwereld (mooi)om me staande te houden,een wereld waarin alles goed en mooi is,en dat pept me op.ik heb gelukkig geen contact meer met daders.op een dag koos ik voor mezelf,contact houden betekende namelijk dat de mishandelingen gewoon doorgingen,en ik weiger me nog verder te laten kapotmaken.heb jij dan nu wel hulp die okee voelt?respectgroet en knuf danja
danja

23-11-2012 09:44

okee sorry ik had nog niet goed genoeg lezen…lisa…je doet emdr.ik hoop toch dat het je goed gaat helpen.stapje voor stapje..die dingen over sexualiteit zijn wel herkenbaar,maar ik vind dat jouw vriend jou daarin zou moeten respecteren!en dat hij zegt dat je je op die manier gewonnen geeft aan de daders?!ik hoop niet dat ik wat verkeerd zeg,maar dat vind ik echt een foute opmerking.ook hij gaat over jouw grenzenbheen!tenminste dat probeerde hij.als jij bepaalde dingen niet wilt doen dan moet je het niet doen!en dat hij dan blijft drammen vind ik respectloos.ik heb ook een verleden van sexueel gweld,en no way dat mijn partner dingen van mij vraagt die ik niet kan.en tja..ook gewoon echt zoenen kan ik niet.de 1 moet toch niet van de ander vragen over haar grenzen heen te gaan!? enne…zilvervisjes zijn ook geen leuke huisdieren hoor,dan zijn zi
danja

23-11-2012 09:46

dan zijn goudvissen nog leukercdan zilvervisjes:-) sorry…de post ging een beetjecraar maar het lukt niet anders,ik post met mijn mobieltje..
lisa84

23-11-2012 18:44

Beste Danja
Het lijkt er inderdaaad op dat hij tegen mijn grenzen aan blijft schoppen.. Zijn mogelijkheid om anderen te begrijpen is ook erg beperkt. Helaas kom ik daar natuurlijk pas na 4 jaar achter.. Ik heb toen hij ziek was zoveel voor hem gedaan, zoveel voor hem gezorgd enz… soms vraag ik me af hoe hij gereageerd zou hebben als ik hem in die 2 jaar alleen gelaten had.. maar goed het lijkt er wel op dat mijn terugval hem erg goed heeft gedaan, hij werkt meer dan ooit ervoor lol.. heerlijk he zo'n wonderbaarlijke genezing:) hihi
maar goed… heb het er vandaag nog over gehad voor de emdr startte.. de vraag blijft in hoeverre hij niet bij mij alles opnieuw getriggert heeft ivm het over grenzen proberen te gaan.. maar komt goed!
Dikke knuf en liefs
lisa
lisa84

23-11-2012 18:58

Hey Danja
Ik hoor idd vaker over kinderen die een soort droomwereld ontwikkelen, ik kreeg die vraag van psych ook, maar ik kon me niets ervan herinneren, ik staarde wel altijd naar buiten.. mijn biofreak imago komt dan misschien ook daar wel vandaan lol..
Wat betreft het omgaan met familie.. ik ben het zover mogelijk met smoesjes aan het afbouwen, maar ik kan gewoon nog niet zeggen dat ik geen contact meer wil, of dat ik gewoon geen zin heb.. alsof ik gewoon echt nog bang voor ze ben.. tegelijk weet ik dat ik nooit de bevestiging zal krijgen waar ik naar op zoek ben, simpelweg omdat ze alles negeren..
enne wat betreft de hulp.. het is er vertrouwen begint redelijk er te zijn nu, al blijft praten wel ontiegelijk moeilijk.. nadeel voor mij is alleen dat mijn man dus al resultaat eist van therapie, en het is nogal moeilijk om met zo'n verleden binnen 13 gesprekken al veel resultaat te boeken.. maar goed, weer zo'n punt waar we waarschijnlijk niet uitkomen.. lol

stap tussen online en irl

lisa84

lisa84

lisa84

Mike

Mike

danja

danja

danja

lisa84

lisa84