ik was 19 toen mijn moeder stierf en 12 toen mijn vader stierf.. en nu ben ik 30 en heb twee kinderen.. ik mis mijn moeder vooral… ze is als laatste overleden en toen was ik iets ouder… 12 is helemaal jong.. dus mijn moeder was de laatste jaren mijn alles… en nu is ze er niet meer…
jij was half 30 dat is ook erg .. het is altijd erg om je ouders te verliezen.. ik heb het over mijzelf.. maar ik was 19 en mijn jongste broertje was 6.. wat moet hij dan wel niet…
liefs
Ik heb exact datzelfde ervaren valerie. Ook ik heb na het overlijden van mijn vader, want die overleed na mijn moeder, geen kontakt meer met mijn broers. Ik heb de jongste van de twee ook opgevoed al vanaf mijn 10e, toen mijn moeder zelf nog leefde. Uiteindelijk hebben ze mij ook gewoon laten vallen. En weet je wat…..als ze niet willen, dan maar niet. In het begin deed het ook mij veel, maar naderhand dacht ik, dat ik mijn leven niet door hen moest laten beheersen. Zij zijn gelukkig zonder mij, waarom zou ik het dan niet zonder hen zijn. Ze lachen zit rot als ze via via zouden horen dat ik erin wegkwijn. En die lol gun ik ze lekker niet.
Ik kan prima zonder hen. 
Groet,
Alkien.
goed van je Alkien.. echt.. ik moet dat ook leren.. ze wonen nu al 4 jaar niet meer bij mij.. en in die tijd ben ik depressief geweest.. ben er net als jij er ook zo over gaan denken.. laat ze maar lekker.. maar de laatste tijd zit ik er toch wel behoorlijk weer mee.. en dat komt mede door mijn eenzaamheid.. en mijn gedachtes met mij op de loop gaan, want reken er maar op dat ik heel veel in mijn hoofd haal…
en dat ik voortdurend denk .. die roddelt.. die haat mij.. die weet dit over mij.. en de laatste tijd beheerst dat toch mijn leven.. ben vroeger ook gepest.. en tot voor kort geleden dus ook … dat heb ik hier veel eerder een keer verteld.. toen werd ik geconfronteerd met iets wat ik achter mij gelaten had.. en zo raakte ik weer in een dip.. en ik kom er bovenop en dan weer niet… het komt omdat zij die roddels over het hele schoolplein gezaaid heeft.. terwijl ik zo'm goede naam had…
allemaal door kwaadsprekerij zijn mensen mij gaan haten.. echt waar….
liefs
valerie
Ik geloof je helemaal hoor. En ik zeg ook niet dat het makkelijk gaat hoor valerie. Maar voor je eigen geluk en dat van je gezin moet je proberen er boven te gaan staan. Een dip heeft iedereen wel eens. Maar achter de wolken…..je kent het wel. Probeer aan iets positiefs te denken op zo'n moment. Nu komt het bij mij gelukkig niet meer zo vaak voor, maar als ik er eentje heb dan zie ik de koppies van mijn 2 jongste nog thuis wonende kids voor me, en mijn vriend. En dan kom ik er in no time weer bovenop. Op zo'n moment moet ik me gewoon niet zo aanstellen. Snap je.
Groet,
Alkien.
En zo is het Hyper.. heb hier wel degelijk steun… echt jullie hebben mij er al eerder helemaal bovenop geholpen.. en ik kan je wel vertellen dat ik er wel van heb geleerd.. want die roddels boeien mij lang zo niet meer als eerder.. dit is meer een gevoel van eenzaamheid… en zoveel ellende bijelkaar… Aldus: valerie.
Wij zijn ook niet volmaakt hoor valerie, maar mensen zouden eens meer voor elkaar open moeten staan in plaats van op voorhand te vooroordelen. Afkomst van iemand moet geen moer uitmaken, gewoon interesse in mensen hebben, kijken hoe anderen het doen of ervaren daar kom je veel verder mee in het leven. Als ik met het openbaar vervoer reis, dan sta ik net zo makkelijk op voor een ouder iemand als een jong iemand van andere komaf met bijvoorbeeld een kind op haar arm, het zijn die kleine dingetjes die het doen.
maar ik hoop dat je jullie zo doorgaan.. echt vind het helemaal top.. en denk ook dat er meer mensen hier veel baat bij hebben, jullie weten mensen te motiveren verder te gaan en gerust te stellen.. jullie kunnen blijkbaar goed met dit soort problemen overweg… waardoor je het weer kunt overbrengen aan mensen die er totaal mee in de put zitten.. Aldus: valerie.
Misschien ben ik wie ik ben door wat ik ervaren heb, goede tijden met beiden werk en een koophuis en alles kon doen, en alles door de eerste economische crisis (80er jaren) destijds kwijtraken, toch zou ik hoe gek het ook moge klinken deze ervaringen niet willen missen, ze hebben me levenswijsheid gegeven, en ik ben met veel minder tevreden, waardeer andere dingen in het leven, en zie de gemaaktheid om me heen. Ook met mijn ene zoon heb ik behoorlijk wat meegemaakt, zie: http://www.prikpagina.nl/read.php?f=2352&i=330&t=289 en ook die situatie daar ram ik me doorheen. Ik begrijp de taal van de straat, weet sommige jongeren na te laten denken waar ze mee bezig zijn zonder dat ze pissig worden maar respect tonen. Jongeren waar veel mensen bij voorbaat met een boogje omheen gaan, en waarvan ik dan denk van waarom, ze bijten niet en je bent zelf toch ook jong geweest, respect dwing je niet af, maar verdien je. Veel mensen die hangjongeren wegsturen vinden dat ze geen respect hebben, maar dat ligt eraan hoe je ze aanspreekt, hoe je het brengt, daar zit het probleem. Veel mensen roepen problemen over zichzelf af, door cru tegen ze te roepen dat ze op moeten rotten, en dat zou ik als jongere zelf ook niet geaccepteerd hebben. En wat dat overbrengen betreft, als dat weer gelukt is, en ik heb er iemand mee geholpen, dan is mijn dag weer goed, de rest hang ik apart.
Groetjes v Hyperactief:)
Hoi hyper.. nee mijn moeder had geen bedrijf haha.. moet er wel even om lachen..( en gelukkig kan ik nog lachen of niet??)
Ik heb na het overlijden van mijn moeder de zorg op mijn broertjes genomen.. ik was toen negentien.. had op mijn 15e al die plannen die ik genoemd heb… maar kreeg er drie kinderen bij terwijl ik nog maar 19 was.. dat is wat ik bedoel met mijn toekomstplannen zijn verwoest.. Aldus: valerie.
Oké valerie, nu begrijp ik het volledig, jij heb door de situatie vroeg alle zorg op je genomen (door de situatie gekregen) en je kan je maar op één ding te gelijk richten, mijn petje af.
maar het ergste van dit alles vind ik niet eens mijn toekomstplannen.. maar dat ik weinig contact heb met mijn broers waar ik zoveel voor gedaan heb.. en mijn vriend ook… ze worden opgestookt door mijn zusje.. dat werd toen al gedaan.. maar nu nog.. mijn zusje praat mij zwart omdat ze jaloers is dat ik de zorg op mij genomen had… en ze houd ze bij mij vandaan..
dus wat doet pijn… 7 jaar lang zorgen voor ze.. en stank voor dank terug krijgen.. Aldus: valerie.
Dat is i.d.d. l.u.l.l.i.g, het spreekwoord zegt ook niet voor niets dat je altijd door een strontkar overreden wordt en niet door een goudkoets. Maar kop op, blijf hoop houden, begeef je niet op hetzelfde nivo, blijf eerlijk, en wie weet komt het nog op zijn pootjes terecht, soms kunnen dingen lang duren, ik hoop voor jou van harte dat ze het eens in gaan zien, dit kun je niet sturen, ze moeten het zelf zien, en soms kan een plotselinge gebeurtenis in het leven van iemand de ogen openen, geef het de tijd, en blijf hopen, dat is de enige raad die ik je kan geven. Groetjes v Hyperactief:)
het komt omdat zij die roddels over het hele schoolplein gezaaid heeft.. terwijl ik zo'm goede naam had…
allemaal door kwaadsprekerij zijn mensen mij gaan haten.. echt waar…. Aldus: valerie.
Probeer dit eens vanuit een ander standpunt te zien valerie, ik weet dat zulke dingen pijn kunnen doen, maar zijn mensen die jou niet nader willen leren kennen en die zuiver en alleen op kwaadsprekerij van anderen afgaan jou “vriendschap” waard ??? NEE, NEE, en nog eens NEE, jij staat veel hoger op de ladder, wring je niet in bochten om aardig gevonden te worden, want dat lukt met zulke mutsen toch niet, bedenk dat ze eigenlijk heel zielig zijn, en in feite jalours zijn op jou, anders zou je niet zo in het middelpunt staan. Het is een ommekeer in de denkwijze, maar uiteindelijk lach je erom en doet het je niets meer. Zulke mensen moet je ook niet voeden, want ze walsen over je heen, geef ze gelijk en loop met opgeheven hoofd verder zonder er verder aandacht aan te schenken, je kan het. Groetjes v Hyperactief
Ja Valerie dat is wel heel erg jong
Heel naar
En over dat roddelen
Probeer het te negeren
Roddelaars zijn vaak onzeker
Door roddelen trek je jezelf omhoog
Denken ze
Om een ander neer te halen stijg jezelf
Maar dat is natuurlijk een utopie
Ik ben 59 jaar
Heb ook roddelaars gekend in mijn leven
Nu trek ik me daar niets meer van aan
Ik denk dan
Beter over mij praten dan van mij eten
Ik kom uit kunstgezin
Wat een geroddel over mijn ouders
Maar nu ben ik dus een “oudje”
En mij krijgen ze niet meer op de kast
Wellicht lukt het jou ook
Kop op meissie
Je bent zo oud als mijn jongste zoon
Als het je steunt hier te schrijven moet je het doen
Het is steun op papier
Maar misschien helpt het je
En zie je dat andere mensen ook zo hun problemen hebben
Mijn moeder zaliger zei vaak
Soms is het leven EEN groot tranendal
Nou zo zwaar zie ik het nu niet
En wij hebben het ook niet gemakkelijk nu
Kanker !!zoals je misschien gelezen hebt
Maar we hebben twee schatten van zonen
En aardige schoondochters
Sterkte hoor
Liefs voor jou Valerie
Daar heb ik ook al over nagedacht hyper… ik weet ook dat dit voortkomt uit Jaloezie bij de persoon die mij zwart heeft gemaakt.. en daar komt bij dat ze een pester is.. en zelf gewoon in de problemen zit( in haar hoofd bedoel ik).. want anders werk je andermans leven niet zo tegen, ze had gewild dat mijn vriend en ik uitelkaar zouden gaan, maar dat is niet gelukt gelukkig.
En voor die mensen die het geloven, weet ik dat het gewoon een vorm van onwetendheid is.. maar ja.. aan de andere kant, dat zijn wel mensen waar ik weleens een praatje mee maakte.. wat ik nu ga zeggen is niet dat ik spoken zie of zo.. maar ik sta wel degelijk steeds in de middelpunt..
en dat vind ik erg vervelend.. ik hou er niet van om in de belangstelling te staan, maar wil er wel altijd goed uit zien.. en dan krijg ik eigenlijk al alle ogen op mij gericht.. en de praatjes.. ik weet dat er heel veel afgunst en jaloezie bijzit…
want vergeet niet dat ik wel verder ben gegaan in mijn leven, en ze totaal niet laat merken dat ik er mee zit.. ( moet ik zowieso niet doen), maar ja makkelijker gezegd dan gedaan, is toch ook karakter…
1 buurvrouw heb ik afstand van genomen.. bewust.. omdat ze de kinderen tegen elkaar opstookte.. daar hou ik niet van.. haar dochter moet van haar mijn zoon negeren.. dat was voor mij de druppel..
en nu snappen ze niet dat ik er niet mee zit dat ik geen contact meer met ze heb.. want ik zie ze wel kijken… en het liefst zeggen ze niks.. maar die blik zegt al genoeg.. mijn buurman( haar man dus) die kijkt mij al met zo'n blik aan.. zo van … zit je er niet mee??
Ze missen mij gewoon omdat ze een makkelijke oppas hadden.. ik was ook gewoon makkelijk.. en ook al hebben ze al die roddels gehoord.. ze hebben mij gekend.. en weten dat ik mij druk kan maken om anderen.. en daar hebben ze en maken ze nog steeds misbruik van.. door mij te testen.. maar ze weten dat ik verder ben gegaan..
want ik ga wel weekenden weg naar half zussen en het zijn types die alles in de gaten houden.. dus ze zien wel dat het goed is … het is echt pure afgunst.. en ik moet er aan de ene kant wel om lachen.. maar aan de andere kant voel ik mij steeds slachtoffer.. en vind ik het triest dat mensen zo met elkaar omgaan..
waar is die volwassenheid gebleven??.. ik ben dertig.. en denk als een persoon van 50.. en die man is 45 en denkt als een persoon van 20… wat dat betreft is het gewoon zaagsel wat ze hebben in het hoofd.. en niet wijzer worden..
liefs
valerie
Hoi Annelies,
Wat erg voor je.. ik wist niet dat een familielid kanker heeft, ben jij datzelf?.. ik vind het heel erg… soms kun je eigenlijk niet aldoor blijven jammeren.. er zijn op de wereld zoveel erge dingen.. en net als dit.. ziektes enzo..
soms denk ik weleens hoor.. wat moet ik dan wel niet als mijn kinderen wat overkomt.. of als er iemand een erge ziekte krijgt.. wat heeft het nu voor mij voor zin om maar altijd depressief te blijven en niet door te gaan…
ik heb weleens gedacht aan zelfmoord.. en mocht er nu nog iets boven dit alles op komen, dus weer een overlijden van een naaste of ziektes ofzo.. dan weet ik zeker dat ik mijn leven ook maar eens beeindigd moet worden.. alleen maar verdriet en geen geluk kan een mens toch niet aan.
hoelang moet ik dan nog verder… met alleen maar ellende.. dat is het geval niet.. heb nu al zoveel op mijn bord gekregen.. maar je weet maar nooit… en de pest is.. dat dit het leven is.. zo is het nu eenmaal.. wij kunnen er niks aan veranderen.. het loopt zoals het loopt…
liefs
valerie
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's