Waar het die maatschappij betreft valerie ben ik het helemaal met je eens. En ik vrees dat dit alleen nog maar erger kan worden.
Ik ben geen doemdenker, maar zie wel de dingen die er om me heen gebeuren. Iets waar de meeste Nederlanders hun ogen voor sluiten.
Je zult het moeten doen met wat je hebt. Alleen is het zaak daar het beste van te maken. en datdit niet altijd makkelijk kan ik me heel goed voorstellen.
Zal je een klein voorbeeldje geven :
Ik kwam vanmorgen met mijn 2 jongste kids bij de supermarkt hier om de hoek.
Daar loopt elke dag een andere beveiliger rond.
Met twee van hen kan ik perfekt door 1 deur. Tot het komische af zelfs.
Vanmorgen stond er eentje, zo'n grote dikke wat oudere man. Ik groet de man netjes toen ik binnenkwam.
Al direkt daarachteraan volgde hij mij en mijn koters door de winkel heen.
Terwijl het stikte van de andere mensen pikte hij mij eruit om te volgen.
Iedereen in die winkel kent mij daar,en zien mij graag komen vanwege mijn aparte manier van humor.
Deze kerel echter had maling aan de manier waarop ik met het personeel omging, en dacht kennelijk dat ik uit was op andere dingen.
Mijn uiterlijk was op dat moment weer in mijn nadeel.
Ik deed net of ik niets doorhad en liep gewoon door.
Op een bepaald moment zat hij weer in een pad achter mij, ik hobbelde gauw het hoekje om en bleef daar staan, hij was mij even kwijt, ik draaide me snel om en liep terug. Bijna tegen hem aan. Daar schrok hij kennelijk van en nam direkt rechtsomkeert de kuierlatten. Bij de uitgang ving hij mij weer op. Ik was al buiten en toen kwam ook hij naar buiten.
Waarom ???
Ik liet alleen mijn kinderen zoals elke zaterdag aan de overkant bij de sigarenwinkel een snoepje kopen, dus ik stond daar alleen gewoon even stil.
Kennelijk was dat al aanleiding voor hem om buite de supermarkt mij nog te volgen.
Zie je wat ik met dit verhaal bedoel ???
Laat je niet kisten valerie. Probeer er boven te staan. Je kan het.
Groet,
Alkien.